بررسی وضعیت رهاسازی سگ‌های بلاصاحب در شهر و تبعات آن؛
ساماندهی کاغذی سگ‌های بلاصاحب!
گروه جامعه ـ ساماندهی سگ‌های بلاصاحب در شهر کرمان، با وجود برگزاری جلسات متعدد و حمایت شهردار، به سرانجام نرسیده و حضور سگ‌ها در خیابان‌های شهر و وضعیت نامناسب پناهگاه، انتقاد شهروندان و حامیان حیوانات را به‌دنبال داشته است.
در این‌باره، پایگاه خبری «فردای‌کرمان» در گزارشی با تیتر: قول و قرارهای کاغذی ساماندهی سگ‌ها! یادآور شد که جمعیت سگ‌ها رو به افزایش است و چنانچه برای وضعیت فعلی فکری نشود این موضوع احتمالا به یک بحران در شهر تبدیل خواهد شد.
در بخشی از این گزارش آمده است: «آنچه شهرداری کرمان اکنون در پوشش ساماندهی سگ‌های بلاصاحب انجام می‌دهد کار زنده‌گیری سگ‌هاست. «شهرداری سگ‌ها را زنده‌گیری می‌کند، به پناهگاه منتقل می‌کند و می‌رود. حامیان با کمک‌های شخصی و داوطلبانه، به این سگ‌ها غذا می‌رسانند، دانشکده دامپزشکی دانشگاه شهید باهنر و استادان آن، داوطلبانه و رایگان و در حد توان و نه به‌تناسب نیاز، برخی حیوانات را عقیم‌سازی می‌کنند بدون این‌که پلاک‌گذاری حیوانات عقیم به‌طور کامل انجام شود. سگ‌ها در پناهگاه و اطراف آن به‌حال خود رها شده‌اند. به این وضعیت، موقعیت نامناسب پناهگاه سگ‌های بلاصاحب را هم اضافه کنید. پناهگاه در نزدیکی جاده‌ی کرمان ـ کوهپایه است. سایت رهاسازی وجود ندارد و سگ‌ها، نر و ماده، بیمار و سالم، توله و باردار، هار و انگل‌دار، در هم، آنجا رها شده‌اند!».
این، روایتی است که تاکنون، علیرضا شهیدی، نایب رئیس انجمن حمایت از حیوانات کرمان بارها و بارها در گفت‌وگو با «فردای‌کرمان» نقل کرده است.
هرچه فریاد می‌زنیم نتیجه نمی‌دهد!
او همواره آمادگی حامیان و میل و انگیزه‌شان برای رسیدگی اساسی و اصولی به وضعیت سگ‌های بلاصاحب در کرمان را یادآور شده و تاکید کرده که شهرداری اگر طبق دستورالعمل وزارت کشور به مسئله‌ی ساماندهی سگ‌ها ورود کند، حامیان هم پای کار هستند و در این صورت، مشکل حل می‌شود و وضعیت بهبود می‌یابد. او در گفت‌وگوی اخیر خود، درباره‌ی آخرین وضعیت پناهگاه توضیح داده است:
آقای شهیدی! چرا ساماندهی سگ‌های بلاصاحب در کرمان به سرانجام نمی‌رسد؟
از دوستان شهرداری بپرسید! در این چند سال تنها سازمانی پای کار بوده، دانشکده دامپزشکی دانشگاه شهید باهنر و استادان این دانشکده بوده و این اواخر دکتر موسوی معاون عمرانی استاندار حمایت‌هایی کرده‌اند. برخی سازمان‌ها هم اگر کاری نکرده‌اند مانعی هم ایجاد نکرده‌اند. ساماندهی سگ‌های بلاصاحب اما، وظیفه‌ی شهرداری است و اگر طبق دستورالعمل وزارت کشور عمل می‌کرد، حامیان هم همراهی می‌کردند و مشکل حل می‌شد. ولی متاسفانه شهرداری، نمی‌دانم به چه علت این کار را انجام نمی‌دهد. تنها حیوانات را با روش‌هایی که خودشان باید بگویند آیا اخلاقی و استاندارد هست یا نه؟ زنده‌گیری کرده و به داخل پناهگاه منتقل می‌کند. دو، سه برابر جمعیت سگ‌هایی که داخل پناهگاه هستند، بیرون رهایند. سگ‌های زیادی در محل دفن زباله‌های بیمارستانی کرمان رهایند. شهرداری به این وضعیت رسیدگی نمی‌کند ولی به ما نامه می‌زند و مثلا می‌گوید چرا درِ پناهگاه را باز گذاشتید؛ سگ‌ها وارد جاده میشوند و تصادف رخ می‌دهد! یا زنگ می‌زنند و حامیان را تهدید می‌کنند که دیگر به داخل پناهگاه راهتان نمی‌دهیم. چرا؟ چون داریم کاری را انجام می‌دهیم که اصلا وظیفه‌ی ما هم نیست؟ اگر حامیان نباشند شهرداری غذارسانی به حیوانات و نظافت پناهگاه را می‌تواند انجام دهد؟ در زمان شهرداری آقای بابایی، دو نیرو بودند که این کار را انجام می‌دادند ولی اکنون این نیروها هم رفته‌اند. با این وضعیت به‌جایی نمی‌رسیم. فرآیند دست شهرداری است. ما حامیان موظف به انجام کار نیستیم حالا که پای کار آمده‌ایم باید تهدیدمان کنند؟ ما پیمانکار شهرداری نیستیم که برایمان خط و نشان می‌کشند. ما بارها اعلام کرده‌ایم اگر زمینی که دسترسی آسان و آب و برق داشته باشد در اختیار انجمن بگذارند، سایتی را می‌سازیم و خودمان کار را انجام می‌دهیم. ولی با وجود پیگیری‌های دکتر موسوی، هنوز این اتفاق رخ نداده و وضعیت سگ‌های بلاصاحب اصلا خوب نیست. سگ‌ها، در سرمای این روزها، در یک فضای محصور، روی یک سطح بتنی، در دامنه‌ی کوه‌های کوهپایه دارند زندگی می‌کنند. ما کف این پناهگاه را بتن کردیم چون قرار نبود سگ‌ها در این محل بیش از چهار، پنج روز بمانند و قرار بود معاینه و قرنطینه و بعد عقیم‌سازی و سپس، به سایت رها سازی منتقل شوند الان اما هیچ‌یک از این اتفاقات به‌طور کامل نیفتاده و جمعیتی شاید حدود ۸۰۰ هزار سگ، در این محل بلاتکلیف رها شده‌اند. شهرداری انگار فقط می‌خواهد سگ‌ها جلوی چشم مردم و در خیابان نباشند که مردم انتقاد نکنند ولی این‌که سگ‌ها را بدون معاینه و قرنطینه شدن و بدون این‌که زخمی و بیمار و توله و باردار از هم جدا بشوند در یک محوطه‌ی محصور نگه‌داری کردن با کشتار چه فرقی دارد؟
قراردادی که پیش‌نویس آن را شهردار نوشت و قرار بود در جریان آن کار به انجمن واگذار شود امضا شد؟
نه. قرارداد امضا نشد و همه‌چیز طبق روال گذشته پیش می‌رود و جمعیت سگ‌ها هم در حال ازدیاد است. ما حامیان، از حمایت‌های شخص آقای عالم‌زاده سپاسگزاریم ولی واقعیت این است که با همه‌ی پیگیری‌هایی که شده؛ درجا زده‌ایم و هرچه هم فریاد می‌زنیم، خواهش و تمنا می‌کنیم، جلسه می‌گذاریم نتیجه‌ای حاصل نمی‌شود. همیشه هم حرف‌مان این بوده که شهرداری تمام بندهای دستورالعمل وزارت کشور را در مورد سگ‌های بلاصاحب اجرا کند. انجمن هم هرجا نیاز است کمک می‌کند. ما حامیان با وجود همه‌ی مشکلاتی که بوده، کار غذارسانی را انجام می‌دهیم و الان هم اگر زمینی در اختیارمان بگذارند، خودمان سایتی را احداث و همه‌ی حیوانات را می‌توانیم آنجا ببریم یا اگر خود شهرداری فضایی را احداث می‌کند ما کنارشان هستیم.
دولت هم می‌داند کشتار سگ‌ها راه‌حل نیست
شهیدی از آینده‌ی شهر با ادامه‌ی روند فعلی در حوزه‌ی ساماندهی سگ‌های بلاصاحب سخت نگران است و می‌گوید که معلوم نیست کار به کجا برسد و معلوم نیست شهرداری واقعا می‌خواهد چه بکند؟ «همه‌ی افراد علمی به‌صراحت می‌گویند که کشتار سگ‌ها راه‌حل نیست و وقتی وزارت کشور دستورالعمل ساماندهی تدوین و ابلاغ می‌کند یعنی دولت هم می‌داند کشتار راه‌حل نیست. فرایند زنده‌گیری و عقیم‌سازی سگ‌ها ناقص است و با این افزایش جمعیت، واقعا نمی‌دانیم می‌خواهند چه بکنند؟». او می‌گوید که مردم هم حق دارند شاکی و معترض باشند. هیچ‌کس نمی‌تواند وقتی برای تفریح وارد پارک شد و فضولات سگ‌ها را آنجا دید تحمل کند. ضمن این‌که سگ‌ها گرسنه هستند و وقتی وارد شهر میشوند احتمال حمله‌شان به انسان وجود دارد».
به نظر می‌رسد حالا دیگر بی‌سامانی سگ‌های بلاصاحب در کرمان را هم باید در فهرست بلند بالای چالش‌های شهر کرمان جا داد؛ به‌راستی، در سر شهرداری کرمان چه می‌گذرد که برای حل این مشکل اراده‌ای جدی به‌کار نمی‌بندد؟
