محمد لطیف‌کار : تقریبا تمام هفته‌ی گذشته به مراسم تشییع سپهبد شهید حاج قاسم سلیمانی در عراق و برخی شهرهای بزرگ ایران گذشت؛ اما از ابتدا هم قرار بر این بود که منزل نهایی، کرمان باشد. تقریبا همه می‌دانستند که روز سه‌شنبه برای کرمان یک روز ویژه و پرشور است، و از سراسر ایران جمعیت به سوی کرمان سرازیر می‌شود.
روز مراسم ولی نه مطابق پیش‌بینی‌ها، بلکه بسیار بیشتر از آن، مردم در میدان آزادی و خیابان‌های اطراف آن، تجمع کردند. این در حالی بود که مسیر خروجی جمعیت به داخل خیابان شریعتی اصلا ظرفیت تحمل چنین ازدحامی را نداشت. شاید برای همین بود که در یک چشم برهم زدن، جمعیت برای مشایعت تابوت‌های شهدا به حرکت درآمد، موج برداشت و مشابه فاجعه‌ی منا در مقیاس کوچک‌تر در کرمان رقم خورد. شوربختانه براثر این موج، گروهی از مردم که مخلصانه آمده بودند تا شهدا را بدرقه کنند ناگهان به زیر دست و پای جمعیت افتادند. مطابق آمارهای اعلام شده تا روز شنبه ۶۰ نفر براثر ازدحام جمعیت و ناتوانی در هدایت و کنترل آن، جان باختند و هنوز تعدادی از مصدومین در بیمارستان بستری هستند. در واقع در آیین تشییع فاجعه به بار آمد و بنا به پیام همدردی خانواده‌ی سردار شهید سلیمانی این حادثه مصیبت روی مصیبت بود.
در ادامه، ساعت‌ها بعد از این‌که تابوت‌های شهدا با دشواری زیاد به حدود گنبد جبلیه رسید بر مجریان مراسم معلوم شد که با چنین جمعیت و حوادثی که رخ داده و بازهم ممکن است جان عده‌ای دیگر در خطر باشد، امکان خاک‌سپاری شهدا مقدور نیست. بنابراین مراسم متوقف و به زمانی دیگر یعنی بامداد روز بعد(چهارشنبه) موکول گردید.
واکنش‌های همدردی به این فاجعه اگرچه از همان ابتدا آغاز شد و از سوی استاندار کرمان اقداماتی جهت رسیدگی به مصدومین انجام گرفت، اما نسبت به ابعاد فاجعه سرعت و گستردگی لازم را پوشش نداد، و شایعات و سردرگمی خانواده‌ها را شاهد بودیم، که در نتیجه‌ی آن، انتظارات مردم در مواجهه با این مصیبت برآورده نشد. به خصوص که روز بعد هم فاجعه‌ی سقوط هواپیمای اوکراینی به وقوع پیوست، و خبرهای سپهر مصیبت دیده‌ی کشورمان تحت تاثیر فاجعه‌ی سقوط این هواپیما هم قرار گرفت. حادثه‌ی سقوط اتوبوس به دره و کشته شدن بیست نفر از هموطنان ما در شمال کشور هم مزید بر علت شد تا رویدادی به این مهمی در کرمان کمتر مورد توجه قرار گیرد و اقدامات انجام شده برای پیگیری دلایل وقوع این حادثه و رسیدگی به تبعات اندوه عمومی این ماجرا کافی و متناسب با عمق این فاجعه نباشد.
با گذشت چند روز، اکنون مسئولان استانی و کشوری به بررسی ابعاد این حادثه‌ی بزرگ و همدردی با خانواده‌های جان‌باختگان و آسیب دیدگان برآمده‌اند. تلاشی که ای‌کاش زودتر انجام می‌گرفت و مردم نیز در جریان آن قرار می‌گرفتند. با این وصف امید است این روند تازه‌ی پیگیری‌ها با بررسی دقیق علل این حادثه، و نیز با جدیت در ابراز همدردی‌ها دنبال شود. همچنین اطلا‌ع‌رسانی مطلوب نیز در شان خانواده‌های داغدار از سوی مراجع ذیربط انجام شود.
حالا که چند روز از ماجرا گذشته است الان به این فکر می‌کنم که واقعا چه اشکال داشت از همان ساعات اولیه‌ی این اتفاق، همه‌ی استان یک‌پارچه برای تسلی خاطر مردم، در این عزای عمومی مشارکت می‌کرد و در مورد آن به‌تفصیل با مردم صحبت می‌شد، و با دقت هم اطلاع رسانی می‌شد؟
