به مناسبت ۱۴ تیر روزقلم
مبادا نوشتن از یاد کودکانمان برود!
رضا شمسی – طبیعی است که مناسبت روز قلم که مناسبتی ملی است، دل هر کسی را که در گرو نوشتن دارد، به یاد قلم می‌اندازد و واقعیت این است که قلم یعنی نوشتن، پس روز قلم آدم را به یاد نوشتن می‌اندازد. و نوشتن هم کالایی است که با مطالعه معنا می‌شود و حرمت گذاشته می‌شود. پس کسی که دل در گرو قلم دارد به مطالعه حرمت می‌گذارد.
باری؛ می‌خواهم مناسبت روز قلم را بهانه کنم و فریاد بزنم: ما، یعنی ملتی که سرانه‌ی مطالعه‌ی آنها در حدی است که باید از اعلام آن شرمنده بود، چگونه می‌تواند روز قلم را گرامی‌بدارد؟! آنهم با فرهنگی که پشت سر داریم که به کلمه و نوشتن و قلم احترام می‌گذاشت؟!
براستی ما چگونه می‌توانیم مدعی باشیم که قلم را گرامی‌می‌داریم؟
باید این فریاد را قطع کنم و تنها به این هشدار بسنده کنم که: هیچ دور از انتظار نیست که نوشتن از یاد کودکانمان برود!
ما اصلا مطالعه نمی‌کنیم، یعنی کتاب نمی‌خوانیم، روزنامه نمی‌خوانیم و در این میان عادت ناپسند اعتیاد به گوشی‌های موبایل نیز، قوز بالای قوز شده
است.
اکنون با این همه رفتارهایی که همه منجر به از یاد رفتن نوشتن خواهد شد، به گمان شما و با این روالی که در پیش گرفته‌ایم، ممکن است حرمت قلم و نوشتن برای کودکان ما محفوظ بماند؟
