رویکرد تحسین‌برانگیز آقای شهردار
اسما پورزنگی آبادی – نه سکوت کرد و نه حتی وقتی داوطلبانه فرصتی خواست تا اظهارنظر کند؛ به کسی نیش و کنایه زد. شهرداری مقصر بود؛ این تقصیر را پذیرفت و با وجود این‌که در سنگر خودی و از تریبون پربسامدی مثل شورای شهر صحبت می‌کرد؛ سعی نکرد از زیر بار مسئولیت شانه خالی کند و حتی گفت نیروهای شهرداری را هم اگر در این زمینه کوتاهی کرده باشند توبیخ می‌کنم.
سیدمهران عالم‌زاده؛ شهردار کرمان، یکشنبه‌ی گذشته در صحن علنی شورای شهر رویکرد تازه‌ای را باب کرد که همین، بهانه‌‌ای شد تا این چند سطر را بنویسم. ماجرا به دو هفته پیش برمی‌گردد که به دنبال سهل‌انگاری میراث فرهنگی و شهرداری در نظارت بر پیمانکاران‌شان که اجرای پروژه‌ی مرمت میدان تاریخی ارگ کرمان را بر عهده دارند؛ متاسفانه بخشی از رواق‌های میدان فروریخت. بلافاصله پس از بروز این حادثه، معاون عمرانی شهرداری در گفت‌وگویی، انگشت اتهام را به سمت میراث فرهنگی نشانه گرفت و گفت که آن‌ها مقصرند. دو روز بعد هم، معاون میراث فرهنگی استان از طریق یک رسانه‌ی دیگر، پاسخ شهرداری را داد و گفت که کوتاهی شهرداری این خرابی را به بار آورده است.
یکشنبه‌ی گذشته این موضوع از سوی اعضای شورا در صحن علنی مطرح شد؛ عالم‌زاده در پایان جلسه از شورا اجازه خواست تا به عنوان شهردار، در این‌باره اظهار نظر کرد. او طوری سنجیده و دقیق از ماجرا گفت که انگار یک داور منصف بر کرسی قضاوت نشسته و می‌خواهد به امری حکم بدهد؛ عالم‌زاده سهم شهرداری را در این تخریب لحاظ کرد، ضمن این‌که میراث فرهنگی را هم مبرّا ندانست؛ او البته تاکید کرد که آنچه می‌گوید حاصل بررسی‌های خودش است و نتیجه‌ی نهایی را به زمانی موکول کرد که کارشناسان دلایل حادثه را بررسی کنند. او همچنین تاکید کرد که ما باید اشتباهات خود را بپذیریم و تنها در این صورت است که می‌توانیم آن را اصلاح کنیم. این برخورد شایسته‌ی عالم‌زاده اگرچه ممکن است در وهله‌ی اول، طبیعی تلقی شود اما برای همه‌ی کسانی که با ادبیات مدیریتی در کشور و استان آشنایی دارند، آشکار است واکنش عالم‌زاده در قالب‌های رایج رفتار مدیران و مسئولان ما نمی‌گنجد و هرچند درست و شایسته اما؛ خلاف قاعده به حساب
می‌آید!
عالم‌زاده اگر می‌خواست مثل خیلی‌های دیگر در این‌باره نظر بدهد می‌توانست سکوت کند و یا بگوید: «بررسی می‌کنیم و گزارش می‌دهیم» و یا در نهایت، با رفتاری هیجانی سوار موج‌های به راه افتاده شود، این و آن را مقصر جلوه دهد و از زیر بار مسئولیت فرار کند. او هرگز چنین نکرد و نشان داد مدافع شهر است و حیثیت کارشناسی و حرمت کلمه را بر هر مسئله‌ی دیگری برتری می‌دهد.
به عنوان یک شهروند، از او برای این موضع‌گیری درست سپاسگزارم و بر این گمانم این رفتار او اگر ادامه یابد، مجادله و مناقشه‌های بی‌ثمر در عرصه‌ی مدیریت شهری جای خود را به گفت‌وگو می‌دهد. امیدوارم این برخورد او به معنای واقعی به یک رویکرد در همه‌ی ارکان مدیریت شهری تبدیل شود.
