آثار مریم بیگمرادی در گالری دیبا؛
دعوت به تماشای عمقی
گروه فرهنگ و هنر – دیروز جمعه مورخ ۲۷ بهمن ماه نمایشگاه نقاشی‌های مریم بیگمرادی در نگارخانه دیبا گشایش یافت. این نمایشگاه شامل ۲۲ اثر پرتره و فیگور از آثار جدید مریم بیگمرادی است.
این نمایشگاه تا هفتم اسفند ماه ادامه دارد و عموم علاقه‌مندان می‌توانند همه روزه از ساعت ۵ بعد از ظهر الی ۹ شب از این نمایشگاه دیدن کنند.
مریم بیگمرادی متولد ۱۳۵۷ کرمان است؛ سال ۸۳ از دانشگاه تهران در مقطع کارشناسی و سال ۸۶ از دانشگاه تربیت مدرس در مقطع کارشناسی ارشد فارغ‌التحصیل شده است.
او در حال حاضر عضو هیات علمی دانشکده هنر و معماری صبا و عضو پیوسته انجمن هنرمندان نقاش ایران است.
بیگمرادی در گالری‌های متعددی شرکت داشته که از جمله‌ی آنها می‌توان نمایشگاه انفرادی گالری سیحون در سال ۱۳۸۸ و گالری لاله تهران در سال ۱۳۸۶ را نام برد و به نمایشگاه‌های گروهی نظیر: چهارمین فستیوال هنرهای تجسمی تهران در سال ۸۷ – نمایشگاه انجمن هنرمندان نقاشان ایران خانه هنرمندان تهران در سال ۸۹ – مرکز هنر بین المللی استانبول ۱۳۹۰ – گالری تار و پود شیراز ۹۶ اشاره کرد.
در این بین نمایشگاه انفرادی نقاشی‌های مریم بیگمرادی در گالری دیبا اولین نمایشگاه این بانوی هنرمند کرمانی در زادگاه خود به شمار می‌رود و از این‌رو حایز اهمیت است. آثار اخیر بیگمرادی مجموعه‌ای از زن در مفهوم کلی است.
دکتر منصور بهنام، پژوهشگر هنر و مدرس دانشگاه در خصوص آثار مریم بیگمرادی در متنی توضیحی نوشته است:
آنچه نقاشی‌های پرتره را متفاوت و جذاب می‌کند عمق پنهانی است که با خیره شدن بیشتر به آنها قابل کشف است. انگار هرچه بیشتر نگاه کنی بیشتر می‌بینی دلیل آن شاید شخصیت سوژه نقاشی باشد و شاید «آنی» تازه از چهره‌ای باشد که در اثر تکنیک نقاشی به ظهور رسیده است و بهترین حالت این است که هردو اتفاق می‌افتد.
در دوره معاصر که به دلیل رسانه‌های نو تصاویر به خصوصیتی همه‌جاگیر مبتلا شده‌اند و خودنماها (سلفی‌ها) بخشی فرار از زندگی روزمره شهروندان دنیای مجازی را شکل می‌دهند.
دیدن نقاشی‌های پرتره شاید مفری باشد از خصویت زودگذر «تماشای» معاصر و در عوض دعوتی به نگریستنی اصیل که هم کشف و شهود شخصی را برمی‌انگیزد و هم لذت حاصل از آن را.
از این رو دیدن نقاشی‌های پرتره از دو جهت لذتبخش است: چه به دلیل مهارت نقاشانه‌ی هنرمند نقاش در به تصویر کشیدن روح درونی سوژه و چه به دلیل درونی‌ترین احساسات چهره‌ای که نقاشی شده است.
در آثار مریم بیگمرادی این هردو به وضوح دیده می‌شود. هر چهره بعد از دقت و ممارستی ستودنی از ایده تا اثر نهایی خلق شده است در آثار دوره قبلی نقاش پرتره‌ها و فیگورها در تناسب و تناقض با فضای اطراف خود معنی می‌یافتند که البته اشاره‌ای به مفاهیم اجتماعی و نقد آن نیز بود.
در مجموعه‌ی حاضر انگار نگاه هنرمند بر نمای نزدیکتری از سوژه‌هایش تمرکز یافته است: بر پرتره‌ی آنها.
در این آثار همچون بسیاری از آثار نقاشی دو مفهوم اصلی هنر به عنوان بینشی زیباشناسانه و هم به معنی تکنیکی برای عینی کردن این بینش دیده می‌شود.
