مطالبات دو فوریتی از مدیریت شهری

اسما پورزنگی آبادی – شورای شهر کرمان هفته‌ی گذشته و در آستانه‌ی هشتمین ماه از فعالیت خود نشستی با خبرنگاران برگزار کرد و در همان جلسه مدیر خانه مطبوعات کرمان هم وعده داد که با موافقتی که شهردار داشته به‌زودی نیز یک نشست خبری در شهرداری برگزار خواهد شد.

نشست روز شنبه‌ی شورا که حاضرین در آن طی یک فراخوان از سوی خانه‌مطبوعات به جلسه آمده بودند؛ در پی یک تصمیم که به نظر من چندان هم ضرورتی نداشت؛ محدودیت‌هایی دو جانبه‌ برای اعضای شورا و برای خبرنگاران ایجاد کرد که در پی آن؛ هیچ‌یک از اعضای شورا مادامی که از سوی خبرنگاران مورد پرسش قرار نمی‌گرفتند با مردم از طریق رسانه‌ها صحبت نکردند این در حالی است که نیاز بود هر عضو شورا گزارشی از عملکرد و برنامه‌های خود به مردم بدهد؛ در مقابل، خبرنگاران نیز محدود شدند که تنها یک سوال را مطرح کنند.

اگرچه من به‌عنوان اولین خبرنگاری که به‌طرح پرسش‌هایم پرداختم؛ از فرصت پیش آمده نهایت بهره را بردم و از دسته‌ی پرتعداد سوالاتم توانستم چهار سوال را مطرح کنم اما با این وجود چند مسئله و مطالبه که دغدغه‌ای جدی است، باقی ماند و اکنون آن را با مخاطبان محترم و اعضای محترم شورا و شهردار ارجمند کرمان در میان می‌گذارم و هیچ اصرار غیرمنطقی بر توجه به آن ندارم اما از کس یا کسانی که به آن‌ توجه نشان می‌دهند و موارد بیش‌تری که مدنظرشان است را به آن می‌افزایند پیشاپیش سپاسگزارم.

اولین آن؛ وضعیت آب‌های زیرسطحی کرمان یا همان پساب‌های سرگردان است که طی حدود ۱۰ سال گذشته، مهار آن، زحمت زیادی بر دوش شهروندان و حتی خود مقامات مسئول گذاشته و اگرچه با راه‌حل‌های مقطعی و مُسکن‌وار جلوی فوران این پساب‌ها به داخل زندگی مردم این شهر گرفته شده اما اگر به‌عنوان نمونه به محل پروژه‌ی آزادی سر بزنید مشاهده می‌کنید در پی گودبرداری عمیقی که صورت گرفته؛ پرده‌ی قطور خاک از چهره‌ی این فاجعه برداشته شده و به‌معنای واقعی کلمه یک دریاچه در آن محل پدیدار گشته است. به‌نظر می‌رسد شورا و شهرداری کرمان باید نسبت به این وضعیتی که زیرزمین شهر جریان دارد به‌طور جدی ورود کرده و حساسیت لازم را در استان و حتی کشور ایجاد کنند تا هرچه سریعتر راه‌حل درست آن اجرایی شود. البته ما رسانه‌ها هم در این‌باره مسئولیت داریم تا زمین زیرپای این شهر ژله‌ای و سست نماند.

نکته‌ی بعدی درباره‌ی کمبود جدی جای پارک در شهر کرمان است که باعث شده در ساعات مختلفی از روز، رانندگان در اکثر مسیرهای اصلی شهر سرگردان بمانند و یا مجبور ‌شوند در فاصله‌‌ای بسیار دورتر از مقصد، خودرو خود را پارک کنند. اگرچه در برخی نقاط که مشکل حادتر بوده، قطعه زمین‌های خالی‌ای به پارکینگ تبدیل شده ولی خود مقامات شهر هم می‌دانند یک تکه زمین بی‌در و پیکر، پارکینگ نیست و تنها رفع مسئولیتی سرسری در برابر یک تقاضای جدی است؛ استانداردهای موردنیاز برای این‌که محلی به‌معنای واقعی کاربری پارکینگ داشته باشد را همه می‌دانند و حتما وضعیت فعلی پارکینگ‌ها را با آنچه که باید باشند مقایسه می‌کنند و تضییع حق شهروندان را مدنظر دارند.

مسئله‌ی بعدی این‌که از طرف خودم و جمع پرتعدادی از دوستانم به اطلاع شورا و شهرداری محترم می‌رسانم که به داد ما برسند وقتی که قصد داریم اوقات فراغت خود را در شهر سپری کنیم. بس که در خیابان‌ها دور دور کردیم و بس که به ماهان و باغ شاهزاده و کوهپایه و سیرچ و راین رفتیم و از بس در و دیوارهای بازار و موزه‌ها را به‌تکرار دیدیم و در پارک جنگلی و پارک مادر و جنگل قائم گشتیم؛ خسته شدیم. گروه‌های مختلف در شهر کرمان نیاز جدی به فضاهایی مناسب برای گذران اوقات فراغت دارند و این نیاز در جوان‌ترها بیش‌تر است. پراکندگی جغرافیایی در استان کرمان مانع از آن است بتوان سفرهای برون‌شهری داشت؛ برای کسانی که حوصله‌شان از تعطیلاتِ این شهر سر رفته چاره‌ای بیاندیشید. از شهردار محترم هم سوالی که دارم این است: با آسیب‌پذیری شهر در برابر زلزله و آن هراس دیرینه از خانه‌های کم‌توان این شهر چه می‌خواهید بکنید؟ در این‌باره وعده‌های جدی داده‌اید.