تلاش تلخ برای بقای نشریه!
محمد لطیف‌کار – این روزها در مورد آینده‌ی نامعلوم رسانهها و به ویژه وضعیت مطبوعات، حرف‌‌و سخن‌های هشدار دهنده زیاد گفته و نوشته می‌شود؛ اما در مقابل، کمترین واکنش‌ها را از سوی مسئولین می‌بینیم. این در حالی است‌که مخاطب‌های جدی مطبوعات، شاهد کاهش حجم و تولیدات رسانهها بوده، و در مواردی نیز تعطیلی مطبوعات کامشان را تلخ کرده است.
از سوی دیگر، شاهد رشد سریع پدیده‌ی خطرناک «شبه‌رسانه» در کشورمان هستیم. چیزی که در آغاز «شهروندخبرنگار» هم نامیده شد و امید می‌رفت به تقویت نظام رسانه‌ای کشورمان مدد برساند، اما در عمل چنین نشد، تا رسانه‌های حرفه‌ای بدلیل گرانی کاغذ و شرایط دشوار معیشت، رو به تعطیلات بروند، و در مقابل شاهد جولان اشخاص غیرحرفه‌ای، گروه‌های بی‌نام، و خودسردبیر در فضای مجازی باشیم.
چون در باره‌ی مشکلات مطبوعات و خطری که ما را تهدید می‌کند پیش از این بارها حرف زده‌ام، این‌بار اما می‌خواهم برای دور شدن از تعطیلی نشریاتی که سهمی در مدیریت آن‌ها دارم، دست به یک اقدام و پیشنهاد عملی بزنم؛ شاید به‌واسطه‌ی این تمهیدات جدید، بتوانیم چند مدتی دیگر دوام بیاوریم. خداوند را چه دیدی؛ شاید ورق برگشت، و همکاران مطبوعاتی توانستند بر مشکلات غلبه کنند.
براین اساس؛ از این شماره قصد داریم به‌منظور کاهش هزینه‌ها دو صفحه از نشریه‌های استقامت و فردای کرمان را کم کنیم و تا اطلاع ثانوی به‌جای ۸ صفحه با ۶ صفحه منتشر شویم. گام دیگر هم که در نظر داریم در آینده تجربه کنیم، حذف صفحه های رنگی نشریه است. در واقع، صفحه اول و آخر نشریه را به‌جای این‌که رنگی باشد، مثل سایر صفحات به‌‌صورت تک رنگ طراحی و منتشر کنیم؛ مگردر مواردی که آگهی یا گزارش ویژه‌‌ای برسد، که طبیعتا در حدود مورد نیاز از صفحات رنگی بهره خواهیم گرفت.
اگرچه این تلاش‌ها برایمان ناگوار است و قطعا کام ما را تلخ می کند، اما به گمانم این هم راهی است که در شرایط فعلی می‌تواند به بقای نشریه کمک کند، و چاره‌ای جز پذیرش آن به‌ذهنم نمی‌رسد. البته به مخاطب‌های گرامی نشریه، این اطمینان را می‌دهم که هرگز از کیفیت مطالب نمی‌کاهیم و با برنامه‌ریزی تلاش می‌کنیم بر کیفیت محتوا هم بیافزاییم. در مورد بند آخر این یادداشت، نکات دیگری هم مد نظر دارم که در آینده اگر عمری باقی بود، مطرح خواهم کرد.
