جایی برای حضور «خبرنگار» نداریم!
محمد لطیف‌کار – « وقتی از مقام خبرنگار تقدیر می‌کنیم، دقیقا چه نقشی از او در ذهن داریم؟ از تقدیرهای بعضا فله‌ای این ایام که بگذریم، به‌نظر من جامعه در این ایام باید روی این پرسش متمرکز بشود که «خبرنگار» چه جایگاهی باید داشته باشد؟
در حالی‌که بالندگی حیات اجتماعی، بدون «خبرنگاران» آگاه و شجاع محال به‌نظر می‌رسد؛ این پرسش مدام در ذهنم می‌چرخد: در جامعه‌ای که رسانه‌ها بدلیل مشکل کاغذ و اقلام ضروری دیگر، رو به تعطیلی می‌روند، خبرنگارها چه جایگاهی می‌توانند داشته باشند؟!»
مطلب بالا روز چهارشنبه به‌مناسبت روز خبرنگار در پست روزانه‌ی اینستاگرامی‌ام گذاشتم. به‌عنوان فردی که سال‌ها به‌صورت حرفه‌ای به فعالیت مطبوعاتی و به‌ویژه روزنامه‌داری مشغول بوده‌ام، و از این بابت صاحب تجربه‌ی زیسته نیز هستم، حرف من این است؛ اگر بزرگان و متولیان جامعه‌ی ما واقعا علاقه‌مند هستند برای جامعه‌ی خبری و به‌ویژه خبرنگاران قدمی بردارند، بهتر است به فکر حفظ و حمایت از بنگاه‌های رسانه‌ای باشند. زمینه‌ی دسترسی به‌خبر را توسعه دهند و موانع اقتصادی و چالش‌های مدیریتی و اداری را از سر راه روزنامه‌نگاران بردارند، و به تقویت تشکل‌های واقعی و صنفی بهای لازم را بدهند. مقصودم از حمایت مسلما پول‌پاشی و یارانه نیست؛ و ای‌بسا یارانه دادن به رسانه‌ها امروز یکی از مشکلات ما باشد. وقتی یارانه داده می‌شود، پای فساد و رانت هم به وادی خبر و رسانه باز می‌شود. یارانه‌ها حتما اجازه‌ی بالندگی و رقابت درست را از نشریات حرفه‌ای می‌گیرند، و مانع توسعه‌ی واقعی آن‌ها می‌شوند.
در شرایط فعلی تولید خبر و انتشار نشریه، یکی از دشوارترین روزهای خود را می‌گذراند. امیدوارم شرایط از این بدتر نشود؛ و در روزهای آینده همچنان خبر تعطیلی نشریات بدلیل گرانی تولید و کمبود کاغذ، تن‌های خسته‌ی ما را نلرزاند.
در این ایام که به جامعه‌ی خبری تعلق دارد، و اتفاقا همه هم با محبت از حوزه‌ی خبر احوال می‌پرسند و تبریک می‌گویند، همه‌ی حرف من این است که اگر واقعا قصد تکریم و احترام به خبرنگاران را داریم، اول از همه باید به فکر رونق نظام رسانه‌ای کشورمان باشیم، تا به تبع آن، خبرنگاران به امنیت شغلی و منزلت اجتماعی مناسب دسترسی داشته باشند.
