دشواری‌ها و الزامات روز فرهنگی کرمان
محمد لطیف کار : انتخاب روز تولد خواجوی کرمانی به عنوان روز فرهنگی کرمان، از همان اول هم قابل پیش‌بینی بود. وقتی در مجموع به گزینه‌های دیگر نگاه می‌کنم، به این انتخاب شورای شهر ایراد جدی ندارم؛ اما این انتخاب بی‌‌دشواری هم نیست.
اول این‌که خواجو در زمان حیاتش و به‌خصوص در دوره‌ی بالندگی فرهنگی‌اش در کرمان زندگی نمی‌کرده و ظاهرا با کرمان خیلی راحت نبوده است.
دوم این‌که مقبره و یادبود او اینک یکی از مکان‌های گردشگری شیراز است و مشتاقان زیارت او باید به این شهر سفر بکنند. در نتیجه کرمان از مزیت خواجو به‌ویژه در بعد گردشگری و تاسیس یک نهاد فرهنگی که محل تجمع اهالی شعر و ادب باشد، تا کنون بی‌نصیب مانده است.
سوم این‌که از این پس، هرسال زعمای کرمان با بودجه و یا بی‌بودجه‌ی دولتی علی‌القاعده برای ادای احترام به خواجوی بزرگوار باید به شیراز یک کوچ دسته‌جمعی داشته باشند. نمی‌دانم می‌توان با ادای احترام به مجسمه‌ی خواجو در کرمان، به یک راه حل جایگزین رسید یا نه؟ در این مورد جای تامل بسیار است.
در سه دهه‌ی گذشته اگرچه با برگزاری همایش‌ها و انتشار آثار وزین خواجوی کرمانی، قدم‌های خوبی در کرمان برداشته شده است، اما این شخصیت فرهنگی، هنوز از داشتن یک مکان و جایگاه معین و نمادین بی‌نصیب است، و این با روح برگزاری یک روز فرهنگی به‌نام خواجو در کرمان منافات دارد.
از قدیم گفته‌اند حرمت امامزاده را متولی آن نگه می‌دارد؛ در کرمان به‌جز یک میدان که فاقد روح تمرکز و دسترسی به سرمایه‌ی فکری و معنوی خواجوست، جایی برای ملاقات با دنیای واقعی خواجوی کرمانی سراغ ندارم و طبعا علاقه‌مندان به این نماد فرهنگی کرمان از این بابت دست‌شان خالی است. تصور می‌کنم شورای شهر حالا که گام اول را برداشته؛ باید گام دوم را هم بردارد. کرمان به یک فضا و یادمان ویژ‌ی خواجو، متناسب با شخصیت و جایگاه او نیاز دارد.
