گفت‌وگوی استقامت با فرشاد، رئیس شورای شهر کرمان:
شورا جایگاه واقعی خود را ندارد!
اسما پور زنگی‌آبادی: گفت‌وگو با محمد فرشاد؛ رئیس شورای شهر کرمان در حالی انجام می‌شود که حدود ۱۹ ماه از فعالیت شورای پنجم می‌گذرد و در تمام مدت، او ریاست شورا را عهده‌دار بوده است.
در این گفت‌وگو خواستم تا از این تجربه بگوید. فرشاد از آن دسته مدیران سیاست‌ورز است که آدم فکر می‌کند قبل از اظهارنظر درباره‌ی هرچیزی و هرکسی، به تبعات آنچه می‌گوید سخت می‌اندیشد. او یک سیاستمدار اصلاح‌طلب است که در نقش رئیس شورا، چهره‌ای بسیار اهل مدارا و میانه‌رو از خود نشان داده است.
آقای فرشاد؛ شما پیش از آن‌که به شورای شهر کرمان بیایید، تجربه‌ها‌ی مدیریتی متعددی داشتید اما فضای شورا تفاوت‌های زیادی با دیگر مسئولیت‌ها دارد. می‌خواهم از این یک سال و نیم تجربه‌ی حضور در شورا بگویید. آیا همانی بود که پیش از آمدن فکرش را می‌کردید و آیا تا حالا همان که می‌خواستید شده؟
نه. قبلا شاید فکر می‌کردم که امکان دارد در شورا، بیش‌تر بتوانیم اثرگذار باشیم و سیستم شورایی بتواند اثر بیش‌تری برای بهبود وضع شهر و جامعه داشته باشد منتها الان به این موضوع بیش‌تر وقوف پیدا کردم که هنوز سیستم شورایی در کشور ما جایگاه واقعی خود را پیدا نکرده است. از طرفی، یک سیستم نو و جدید بوده که به یک جامعه‌ی استبداد زده‌ای که تصمیمات در آن قائم به شخص بوده، وارد شده و جامعه آن را نمی‌شناسد و به آن عادت ندارد، از طرفی قوانینی که باید این سیستم را حرکت دهد، پویایی لازم را ندارد؛ در نتیجه شورا اثرگذاری واقعی خود را نمی‌تواند داشته باشد. منتها با وجود این مشکلات و این‌که همه‌ی توقعات من و سایر اعضای شورا چه در کرمان و چه در سراسر کشور برآورده نشده اما می‌دانیم سیستم شورایی دارد سیر تکاملی خود را طی می‌کند؛ هرچند روند کند است ولی در حال اصلاح هم است. در این یک و نیم سال که در شورا بودیم با وجود تفاوت سلیقه و نگرش هم از لحاظ اجرایی و هم سیاسی، ولی سعی شده که اعضای شورا وحدت و همدلی خود را متجلی کنند و وقت شورا ضایع نشود. در چارچوب همین امکانات، مصوبات خوبی نیز به تصویب رسیده و بر لوایح بودجه کار کارشناسی خوبی انجام شده است. همچنین، التهاب را از سطح جامعه و شورا دور کرده‌ایم تا بستر مناسبی برای کار اجرایی شهرداری به‌وجود بیاید. می‌دانید که شورا کار اجرایی نمی‌کند و وظیفه‌ی تقنینی و نظارتی دارد و باید بستر را برای بهتر کار کردن شهرداری فراهم کند و در نهایت، اگر شهرداری موفق عمل کند، شورا درست عمل کرده است. ما در این مدت، در وهله‌ی اول، شهردار را انتخاب کردیم. از بین حدود ۲۶ نفر سعی کردیم کسی را انتخاب کنیم که بهترین برنامه را داشت و قرائن بیانگر آن بود که می‌تواند برنامه را اجرا کند. حالا، این‌که برنامه‌ی ارائه شده درست اجرا شود و امکان اجرای آن باشد؛ بحث جداگانه‌ای است ولی برداشت اعضای شورا این بود که پویاترین برنامه را شهردار فعلی دارد و توان اجرایی آن را هم ان‌شاءالله دارد. حالا ممکن است شما بپرسید که آیا آن برنامه تاکنون ۱۰۰ درصد محقق شده است؟ من می‌گویم خیر. اجرای برنامه به مولفه‌های زیادی از شرایط اقتصادی جامعه گرفته تا تعامل و توقعات سایر دستگاه‌ها و فرآیند اداری و قوانین حاکم بر شهرداری بستگی دارد. ممکن است گاهی اقدامی، از نظر شهردار یا مدیران شهرداری یا شورا به نفع جامعه باشد اما قوانین اجازه ندهد یا اعتبار مالی لازم موجود نباشد یا رکود اقتصادی اجازه‌ی آن را ندهد. ده‌ها مولفه موثر است تا برنامه‌ی شهردار کامل اجرا شود ولی درصدی از آن، اجرا شده است. در مجموع باید بگویم در این یک و نیم سال مردم هم می‌دانند شورا سعی کرده فضای چالشی ایجاد نشود و بستر را برای کار شهرداری آماده کرده‌ایم و شهرداری هم موفقیت نسبی داشته است. و اگر بپرسید آیا به‌صورت مطلق، شهرداری موفق بوده است؟ من می‌گویم همه‌ی اهداف برنامه‌های آقای عالم‌زاده محقق نشده ولی امیدواریم شرایط طوری شود که این اتفاق بیفتد.
گفتید که وقتی وارد شورا شدید متوجه ضعف‌هایی در سیستم شورایی شدید. ممکن است به‌طور مصداقی، یکی، دو مورد را بگویید که چه مواردی بوده و چه انتظاراتی از شورا داشتید که الان برآورده نشده است؟
مثلا من انتظار داشتم که کمک‌های اعتباری دولت به‌ویژه برای طرح‌های عمرانی بزرگ بیش‌تر شامل شهر شود. من فکر می‌کردم پروژه‌هایی که توسط شهرداری و با هماهنگی استانداری در گذشته شروع شده؛ مثلا تقاطع‌های غیرهمسطح، از کمک دولتی برخوردار باشند. می‌دانستم ظرفیت درآمدی شهرداری توان این را ندارد که چنین پروژه‌هایی، در یک بازه‌ی زمانی مناسب اجرا شود. براساس تبلیغاتی که قبلا شده و آنچه در جامعه منعکس شده بود بسیاری افراد جامعه و حتی خود من فکر می‌کردیم شهرداری در اجرای این پروژه‌ها، از اعتبارات دولتی برخوردار است. به هر حال، برای پروژه‌های چند ۱۰۰ میلیاردی که تناسبی با بودجه‌ی شهرداری نداشت برنامه‌ی زمان‌بندی هم داده بودند ولی وقتی آمدیم بررسی کردیم دیدیم هیچ حمایت مالی از طرف دولت نیست! البته هماهنگی دولتی بوده ولی حمایت مالی نبوده است یا فکر می‌کردم وضعیت اقتصادی جامعه طوری باشد که مالیات بر ارزش افزوده، بیش از این به شهرداری اختصاص یابد؛ منتها به رکود اقتصادی خوردیم. وقتی جامعه در رکود باشد مالیات کاهش می‌یابد، عوارض شهرداری هم کم می‌شود. نکته‌ی دیگر این‌که با مسائل بازدارنده‌ای مواجه شدیم که شاید در کوتاه‌مدت هم حل نشود. مثلا برای یک انتصاب در شهرداری، گاهی ممکن است پنج، شش ماه طول بکشد و پاسخ مثبت یا منفی نیاید؛ این پروسه باید طی شود ولی فکر نمی‌کردم طوری باشد که مثلا شهردار برای انتخاب یک معاون خود، شش ماه معطل بماند و نتواند حکم صادر کند. همه‌ی این اقدامات هم در بستر قانونی است ولی قوانین باید پویایی لازم داشته باشد تا به این اقدامات سرعت ببخشد.
آقای فرشاد؛ شما به‌عنوان رئیس شورا چه محدودیت‌هایی دارید و چه ملاحظاتی را باید رعایت کنید که برای دیگر اعضا وجود ندارد؟
من از طرفی باید مراقبت کنم که انسجام سازمان عریض و طویلی مثل شهرداری حفظ شود و مدیران بتوانند هماهنگ کار کنند و چالش به‌وجود نیاید. از طرفی باید انسجام شورا را حفظ کنم؛ به هرحال، سلایق و دیدگاه‌های مختلف در شورا وجود دارد و باید همین‌جا از همکارانم در شورا تشکر کنم که همگی صاحب‌نظر و باتجربه هستند و تاکنون همراه و منسجم پیش رفتند و انصافا از این نظر مشکلی در شورا نبوده ولی من باید به عنوان مسئول شورا مراقب باشم از طرح مسائل غیرمرتبط پرهیز شود، مسائل سیاسی در شورا لحاظ و مطرح نشود و به وظایف اصلی شورا به‌عنوان پارلمان شهری پرداخته شود و به گونه‌ای باشد که شهرداری نگران نباشد که مثلا اگر لایحه‌ا‌ی کارشناسی به شورا داد، به‌موقع تصویب نشود یا اگر پیشنهاد قانونی داشت، در بروکراسی اداری و شورایی معطل بماند. در عین‌حال، باید مراقبت کنیم ضمن این‌که بستر کار برای شهرداری فراهم می‌شود، مدافع حقوق مردم هم باشیم و همه‌چیز نیز شفاف باشد. در این یک‌ونیم سال خود شما می‌بینید که هیچ مصوبه‌ای را تاکنون بدون حضور خبرنگاران نداشتیم ضمن این‌که اطلاعات زیادی در شهرداری هم شفاف‌سازی شده است. اگرچه هنوز تا حد کمال فاصله داریم ولی تلاش‌های خوبی در این زمینه صورت گرفته است…
به‌عنوان رئیس شورا، چه محدودیت‌هایی دارید؟
عرض کردم که یک‌سری محدودیت‌های قانونی داریم.
منظورم این است که خود شما به‌عنوان رئیس شورا چه محدودیت‌هایی دارید که اگر رئیس نبودید می‌توانستید جور دیگری رفتار کنید.
گاهی اوقات، جایگاه شورای اداری برای اظهار نظرهایم محدودیت‌هایی ایجاد می‌کند.
مثال می‌زنید؟
مثلا به‌عنوان رئیس شورا محدود هستم و برخی حرف‌ها را نمی‌توانم بگویم یا برخی مواقع، مجبورم و مصلحت ایجاب می‌کند که موضع‌گیری کنم به این معنا که اگر رئیس شورا نبودم موضع‌گیری نمی‌کردم یا طور دیگری می‌کردم. یا، من به‌عنوان رئیس شورا خیلی نمی‌توانم از عملکرد شورا و شهرداری انتقاد رسانه‌ای بکنم. ممکن است در گفت‌وگوهای محاوره‌ای انتقاد کنم ولی رسانه‌ای نمی‌توانم.
در جلسه‌های عمومی شورای شهر، من متوجه شدم که گاهی اوقات از نظر و دیدگاه خودتان درباره‌ی مسائل، به‌راحتی عقب‌نشینی می‌کنید؛ این، برای خود من، مسئله‌ی جالب توجهی بوده؛ این ویژگی شخصیتی شماست یا ناشی از جایگاهی است که در شورا دارید؟
دقیقا همین‌طور است که گفتید. به‌هر حال، من یک نظر شخصی و کارشناسی دارم ولی به نظر جمع، چه در شورا و چه بیرون از شورا، احترام می‌گذارم چرا که معتقدم ما اگر مشق دموکراسی می‌کنیم و اگر می‌خواهیم در آینده مردم‌سالاری ریشه‌دار و پایداری داشته باشیم باید هزینه هم بپردازیم. یکی از هزینه‌ها، این است که گاهی از نظر شخصی خودمان عدول کنیم؛ نمی‌شود گفت که دموکراسی و کار شورایی را قبول دارم ولی هرچه من می‌گویم! گاهی من در شورا نظری می‌دهم و می‌بینم نظر اعضای شورا چیز دیگری است. درباره‌ی آن گفت‌وگو و بحث می‌شود؛ گاهی شاید عقب‌نشینی برای این باشد که قانع می‌شوم و به این نتیجه می‌رسم برداشت من درست نبوده ولی گاهی می‌بینم با وجود این‌که ممکن است نظر من درست باشد، این چالش، هزینه‌ای بیش‌تر از فایده برای شهر و شهرداری خواهد داشت اگر نظر من به کرسی بنشیند. پس بهتر است طوری شورا را عبور دهم که حداقل، هزینه‌ای برای شهرداری نداشته باشد و لازمه‌اش این است که یا براساس اقناعی عقب‌نشینی کنم یا براساس مصلحت. آنجا که براساس مصلحت عقب‌نشینی می‌کنم ناشی از محدودیت‌هایی است که رئیس شورا دارد و هر رئیس شورای دیگری جای من باشد نیز، همین‌طور عمل می‌کند.
از کسانی که شما را بیش‌تر می‌شناسند هم شنیده‌ام که اهل گفت‌وگو و مدارا هستید ولی از قضا یک دیدگاه دیگری هم وجود دارد که کاملا در نقطه‌ی مقابل این نظر است. یک‌بار یکی از اعضای شورا تعبیری درباره‌ی شما به‌کار برد. اخیرا هم در اینستاگرام دیدم که یکی از شهروندان، از مخالفت شما با نام‌گذاری یک خیابان خبر داده و نظرش این بود که شما در شورا با تحکم رفتار می‌کنید و تصمیم می‌گیرید و این نام‌گذاری را هم به‌عنوان مصداق آورده بود. خودتان نظرتان درباره‌ی این نوع برداشت‌ها چیست؟
من در جریان این مطلب قرار گرفتم و همین‌جا درباره‌اش توضیح می‌دهم؛ نام‌گذاری معابر در شورای شهر فرایندی دارد. کمیته‌ی نام‌گذاری در شهرداری شکل گرفته و پیشنهاداتی که از ادارات و نهادها یا مردم می‌آید به این کمیته ارسال و آنجا کارشناسی می‌شود. اعضای کمیته و اعضای شورا این رویکرد را دارند که تغییر بعضی از اسامی موجود تصمیم چندان مناسبی نیست ضمن این‌که در مورد تغییراتی قبلا اتفاق افتاده هم، از سوی مردم استقبال چندانی نشده و عامه‌ی مردم همچنان، به نامهای قدیم استناد می‌کنند. ضمن این‌که همه تاکید داریم که در نام‌گذاری نیز، کار کارشناسی صورت گیرد. وقتی در کمیته تصمیم گرفته شد، آن پیشنهاد به کمیسیون فرهنگی شورای شهر ارسال و مجدد بررسی می‌شود.
که شما هم عضو این کمیسیون نیستید.
بله. پیشنهاد اگر در کمیسیون به جمع‌بندی رسید به صحن علنی می‌آید. اگر همه هم موافق نباشند، مسئله‌ی خاصی پیش نمی‌آید. ممکن است من هم مخالف مصوبه‌ای باشم یا نباشم؛ در نهایت، رای‌گیری صورت می‌گیرد و من هم یک رای دارم مثل همه‌ی دیگر اعضای شورا. اگر رای لازم را بیاورد تصویب می‌شود. آنچه شما اشاره کردید درباره‌ی بلوار کشاورز است. ما یک بلوار کشاورز داریم که نام بامسما و خوبی است و از قبل هم نام‌گذاری شده؛ خیابان دیگری داریم که از بلوار آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی به طرف شهرک مطهری منشعب شده است. این خیابان چند سال پیش احداث شده؛ در برهه‌ای اسم «هزار» داشته که نام یکی از قله‌های معروف استان است. عده‌ای از اهالی آنجا اما پیشنهاد نام‌گذاری کشاورز جنوبی برای این خیابان را در قالب نامهای به شورا داده‌اند که در کمیته‌ی نام‌گذاری بررسی شده ولی بلوار فعلی کشاورز، شمالی نیست که این خیابان، کشاورز جنوبی بشود، علاوه بر این، خیابان فوق اصلا در امتداد بلوار کشاورز نیست. بنابراین، با نام‌گذاری کشاورز جنوبی، مخالفت شد. دقت داشته باشید که برای نام‌گذاری دو معبر هم‌نامِ شمالی‌جنوبی یا شرقی‌غربی باید دو مسیر، در یک امتداد باشند و مثلا توسط میدانی یا چهارراهی قطع شده‌اند. [مانند خیابان هزارویکشب شمالی و جنوبی]. کمیته‌ی نام‌گذاری و کمیسیون فرهنگی و اجتماعی با این پیشنهاد مخالفت کردند؛ نامه‌ی خواسته‌ی مردم نیز، در شورای شهر موجود است که کشاورز جنوبی یا هزار را مطرح کرده‌اند. بنا به‌دلایلی که ذکر شد کمیسیون و کمیته، نام هزار را تصویب کردند و از قضا، این نام هم به اتفاق آرا تصویب شده است. حالا اگر یک یا دو نفر خواسته‌شان این بوده که کشاورز جنوبی باشد باید بدانند برای نام‌گذاری، این فرآیندِ کارشناسی صورت گرفته؛ بنده هم هیچ دخل و تصرفی نداشتم. اگر هم داشتم، من صاحب تنها یک رای هستم. آنچه که شما اشاره کردید برداشت آن فرد بوده که امیدوارم با خواندن این توضیحات، قانع شود. اگر به جلسه آمده یا به من تلفن کرده بود من این فرایند را تشریح می‌کردم. الان هم از ایشان دلخور نیستم و از طریق نشریه شما از ایشان که آن مطلب را نوشته، درخواست می‌کنم اگر قانع نشده به شورا بیاید، من مدارک و نامه‌ها را نشان‌شان می‌دهم و اگر این خیابان را ندیده‌اند، حتی حاضرم با هم برویم و معبر را ببینیم که در امتداد بلوار کشاورز نیست و همه هم می‌دانند ما اصلا تاکنون کشاورز شمالی نداشتیم.
آقای فرشاد چه چیزی در شورا شما را خیلی رنج می‌دهد؟
من سعی می‌کنم چیزی رنجم ندهد و راحت مسائل را می‌پذیرم و تحمل می‌کنم. اما خوب؛ طبعا وقتی می‌بینم که مردم یک‌سری حق و حقوق شهروندی را باید بپردازند از جمله عوارض صدور پروانه؛ اما توان اقتصادی ندارند و ما هم کاری نمی‌توانیم انجام دهیم و باید قانون رعایت شود، این وضعیت ناراحتم می‌کند اما چه کنیم؟ دست ما کوتاه و خرما بر نخیل. نه می‌توانیم عوارض را لغو کنیم، نه منابعی داریم که از طریق آن به شهرداری کمک شود تا مردم عوارض را نپردازند. طبعا این مسائل هرکسی را رنج می‌دهد.
رابطه‌ی شورای شهر با فرمانداری چهطور است؟ با توجه به این‌که مصوبات شورا باید برای تایید نهایی به فرمانداری برود، آیا چالشی در این‌باره دارید؟
کمیته تطبیق در فرمانداری است که نمایندگانی از دادگستری و استانداری و فرمانداری در آن عضو هستند که مصوبات را بعد از بررسی، ابلاغ می‌کنند. رفتار این کمیته منصفانه است و اکثریت قریب به اتفاق مصوباتی که از شورا ارسال شده، با قوانین منطبق بوده چون خود ما در شورا سعی کرده‌ایم تعارضی با قوانین ایجاد نشود؛ گاهی هم که از نظر آنها مصوبه‌ای منطبق نبوده مدارک را ارائه کرده‌ایم. خیلی انگشت‌شمار هم مصوباتی وجود دارد که تطبیق داده نشده و نیاز به اصلاح داشته که این کار را انجام دادیم. در کل، هیچ چالش و تعارضی نبوده و می‌توانم بگویم ۹۰ درصد مصوبات شورای شهر، منافاتی با قوانین نداشته و از سوی کمیته تطبیق، ابلاغ شده است.
رابطه‌ی شورا با استانداری چهطور است؟
در ارتباط با استانداری هم هیچ مسئله‌ای نداریم و رابطه‌مان خوب است. آقای دکتر فدایی تاکید دارند که کارها با انضباط و در چارچوب قوانین و به‌سرعت انجام بگیرد. تاکنون هیچ مشکلی با استانداری نداشتیم.
دکتر فدایی هیچ وقت توصیه‌ای به شورا داشته‌اند؟ مثلا شده که اجرای پروژه‌ی خاصی را به شورا پیشنهاد دهند؟
همان توصیه‌های به‌جایی که به همه‌ی دستگاه‌ها دارند به شهرداری هم داشته‌اند که ما هم با آن موافقیم؛ این‌که انضباط کاری باشد و قولی داده می‌شود به‌موقع عملی شود و کارها کارشناسی صورت گیرد. در حال حاضر هیچ اختلاف نظری با استانداری نداریم.
پروژه‌ی خاصی هم بوده که آقای فدایی آن را پیشنهاد داده باشند که اجرا شود؟
یکی از تاکیدات ایشان، اتمام پروژه‌های نیمه‌تمام است که مردم و شورا و شهرداری هم همین مسئله را مدنظر دارند. نسبت به اجرای بلوار شرقی‌غربی شهر (۴۵ متری کوثر) هم ایشان نظرشان مثبت است. چند روز پیش جلسه‌ای در این‌باره با ایشان داشتیم.
تشکیل این جلسه، به پیشنهاد دکتر فدایی بوده است؟
بله. به پیشنهاد ایشان جلسه بوده و برای اجرای این پروژه، مصر هستند چون دید کارشناسی به مسائل دارند. من هم البته به‌عنوان رئیس شورا درباره‌ی این پروژه مصر هستم حتی در مراسم بهره‌برداری از پروژه‌ی سیدی یکی از خواسته‌های من از دکتر فدایی همین ۴۵ متری کوثر و دیگری محور مطهری بود که از ضروریات هستند. امیدوارم شرایط طوری شود که هر دو هرچه زودتر به نتیجه برسد.
به‌جز این، پروژه‌ای را توصیه کرده‌اند؟
خیر. البته اخیرا که بحث سیل پیش آمد، برای ایجاد سیل‌بند و احیای بند مملکت، از آنجا که دستگاه‌های متعددی از جمله منابع‌طبیعی، آب منطقه‌ای و مسکن و شهرسازی و شهرداری ذی‌مدخل هستند؛ جلسات متعددی تشکیل شد که در یکی، دو جلسه خود من هم حضور داشتم و ایشان تاکید داشتند که کاری اساسی صورت گیرد. هماهنگی‌هایی بین دستگاه‌ها انجام شد؛ اقداماتی در همین مدت صورت گرفت، برنامه‌ای میان‌مدت و درازمدت هم باید تهیه شود؛ طرحی پیش از این وجود داشته که توسط ایشان و معاون محترم عمرانی تاکید شد که به‌روز شود و در دستور کار اجرایی قرار گیرد تا در آینده مصونیتی برای شهر ایجاد شود.
رابطه‌ی شورا با دو نماینده کرمان در مجلس چهطور است؟
مشکل خاصی با هم نداریم.
اصلا ارتباطی بین‌تان وجود دارد؟
بله. هم اعضای شورا به‌طور جداگانه ارتباط دارند و هم در مجالس و مناسبت‌ها همدیگر را می‌بینیم. ارتباط براساس احترام متقابل وجود دارد. نمایندگان تاکنون خواسته‌ی نابه‌جایی نداشتند ما هم خواسته‌ی غیرمتعارفی نداشتیم. اگر کاری بتوانند، برای شهر انجام می‌دهند مثلا برای فراهم آوردن قیر برای آسفالت، شهرداری کمک نمایندگان کرمان را داشته که جای تشکر دارد. چالشی نبوده و نیست و نخواهد بود چون وظایف ما و آنها کاملا مشخص است.
هیچ‌وقت توصیه‌ای هم به شورا داشته‌اند؟
غیرمتعارف نه. گاهی شده که مثلا شهروندی به آنها مراجعه کرده و خواسته‌اش را منعکس کرده‌اند؛ اگر به‌حق بوده ما به مجرای اجرایی فرستادیم و اگر امکان نداشته توجیه کردیم.
آقای فرشاد؛ یکی از تاکیدات شما در زمان انتخابات، راه‌اندازی مرکز پژوهش‌ها در شورای شهر بود که می‌بینیم بعد از یک سال و نیم، به جایی هم نرسید. کلا منتفی شده؟
نه. مقداری به تاخیر افتاده که امسال راه‌اندازی خواهد شد.
دلیل تاخیر چه بوده است؟
در شهرداری کارگروهی که همان کارکرد مرکز پژوهش‌ها را دارد شکل گرفت که کار کارشناسی روی پروژه‌ها انجام می‌دهد.
منظورتان کارگروه مشورتی معماری و شهرسازی است؟
در شهرداری، هم کارگروه معماری و شهرسازی را دارند و هم در سایر مسائل اجتماعی و فرهنگی نیز کارگروه‌ها و فعالیت‌هایی از سوی دانشگاهیان و کارشناسان وجود دارد که البته کارگروه بیش‌تر، کارکرد معماری و شهرسازی دارد. اما ما متوجه شدیم که آن کارگروه در شهرداری، جای مرکز پژوهش‌ها را نمی‌تواند بگیرد.
بنابراین تصمیم گرفتیم امسال مرکز پژوهش‌ها را راه‌اندازی کنیم با این رویکرد که مرکزی دائمی و بانک اطلاعاتی برای دوره‌های مختلف باشد و تاکید داریم که نباید انقطاع در فعالیت این مرکز به‌وجود بیاید. در شهرداری کارگروه‌ها ممکن است تغییر کنند یا جامع‌الاطراف نباشند اما مرکز پژوهش‌ها این ویژگی‌ها را ندارد. ابتدا که شهرداری کارگروه خود را فعال کرد ما خواستیم موازی‌کاری نشود اما الان می‌بینیم راه‌اندازی مرکز پژوهش‌ها لازم است.
اگر قرار باشد یکی از مهم‌ترین مصوبات این مدت فعالیت شورا که تاثیر زیادی بر زندگی مردم داشته را نام ببرید، آن مصوبه کدام است؟
اجازه دهید دو مورد را بگویم؛ یکی اتمام پروژه‌های نیمه‌تمام بوده که البته، بر این مصوبه، مصوبات زیادی مترتب بود که انجام شد. دیگری هم، انجام کار کارشناسی دقیق برای بودجه‌ریزی و تهیه‌ی لوایح بود که بودجه، هم قابل وصول و هم شفاف و منطقی باشد. ساعت‌ها کار در شورا و شهرداری در این زمینه انجام شد و الان به یک بودجه‌ای تقریبا واقعی رسیده‌ایم و این را من یکی از مهم‌ترین تصمیمات و اقدامات شورا می‌دانم و امیدوارم بالای ۹۰ درصد بودجه‌ی امسال محقق شود. در زمینه‌ی بافت تاریخی یا احیای خانه‌شهر و … نیز مصوباتی داشتیم. مصوبات کوچک و بزرگ متعددی داریم که همگی در جای خودشان لازم و حساس هستند.
چند ماه پیش؛ گفت‌وگویی با آقای نژادحیدری از فعالان سیاسی داشتم و او انتقادی به شورای شهر داشت این‌که فراکسیونیزم را جدی نگرفته و معتقد بود تشکیل کمیسیون امید در شورا می‌تواند مفید باشد. نظر شما در این‌باره چیست؟
این هم یک دیدگاه است ولی توجه داشته باشید تعداد اعضای شورای شهر کرمان ۱۱ نفر است و اگر بخواهد این رویه را دنبال کند؛ در واقع دو فراکسیون اقلیت و اکثریت شکل می‌گیرد و این در شورای ۱۱ نفره یعنی اختلاف و جبهه‌گیری اعضا در برابر هم. این، از دید من به مصلحت نیست.
در مجلس اما تعداد نمایندگان زیاد است و فراکسیون‌های مختلف شکل می‌گیرد ولی در شورا اگر این کار را انجام دهیم، در مقابل هم قرار می‌گیریم. در حال حاضر، می‌بینید که خیلی از مصوبات، به اتفاق تصویب می‌شود مثلا انتخاب شهردار یا بودجه رای اکثریت را به‌دنبال داشت و من فکر می‌کنم این، نفع بیش‌تری برای شهر دارد. فراکسیون ممکن است انسجام و پشتیبانی لازم را برای تصمیمات شورا ایجاد نکند.
