پرستار بخش عفونی بیمارستان افضلی‌پور:
کرونا شرایط کار را خیلی سخت کرده است
پروین میرزاحسینی: کرونا همه چیز را در دنیا تحت تاثیر قرار داده و به همه‌ی اقشار آسیب‌هایی وارد کرده اما تردیدی نیست که در تمام دنیا، فشار و آسیبی که بر کادر درمان و خانواده‌های آنان وارد شده، بیشتر از سایر اقشار است.
«هر شغلی سختی‌های خودش را دارد مخصوصاً پرستاری که به دلیل شب‌بیداری و سختی کار نسبت به سایر شغل‌های دیگر یکی از مشاغل سخت محسوب می‌شود اما هیچ‌وقت فکر نمی‌کردم شرایط کار این‌قدر سخت شود. کرونا خیلی شرایط کاری را سخت کرده، مخصوصاً در چند ماه اخیر که تعداد بیماران بیشتر، و شرایط هم سخت‌تر شده است».
این‌ها را حدیث زرندی، پرستار بخش عفونی بیمارستان افضلی‌پور می‌گوید. او حدود سه سال و سه ماه سابقه‌ی کار دارد. دو سال ابتدایی کارش را در آی‌سی‌یو جراحی گذرانده و بعد از آن به بخش عفونی منتقل شده و از روزهای ابتدایی شیوع کرونا در این بخش فعالیت داشته است.
خانم زرندی می‌گوید در هر شیفت کاری باید به ۱۶ بیمار رسیدگی کند و آن‌قدر خسته می‌شود که حتی بعد از استراحت بین دو شیفت هم با خستگی به بیمارستان برمی‌گردد.
وی با بیان این‌که پرستاری رشته و شغل مورد علاقه‌اش نبوده است، گفت: «به خواست والدینم این رشته را در دانشگاه انتخاب کردم اما الان علاقه‌ی خاصی به شغلم دارم و واقعاً پرستاری را دوست دارم».
زرندی با اشاره به سختی‌های حرفه‌ی پرستاری، ادامه داد: «هر شغلی سختی‌های خودش را دارد مخصوصاً پرستاری که به دلیل شب‌بیداری و سختی کار نسبت به سایر شغل‌های دیگر یکی از مشاغل سخت محسوب می‌شود اما هیچ‌وقت فکر نمی‌کردم شرایط کار این‌قدر سخت شود. کرونا خیلی شرایط کاری را سخت کرده، مخصوصاً در چند ماه اخیر که تعداد بیماران بیشتر، و شرایط هم سخت‌تر شده است».
وی با اشاره به روزهای نخست شیوع بیماری کرونا و حال و هوای بیمارستان در آن روزها، بیان کرد: «اوایل تعداد بیماران بسیار کمتر بود اما ترس، دلهره و استرس ما بیشتر بود، الان نسبت به قبل استرس‌مان کمتر شده ولی تعداد بیماران بیشتر شده، فشار کاری بیشتر است و ساعات کار اضافه شده است».
پرستار بخش عفونی بیمارستان افضلی‌پور افزود: «از نظر روحی پرستاران ابتدای شیوع بیماری انرژی زیادی داشتند ولی الان همه خسته‌اند، گاهی مجبوریم شیفت‌های طولانی کار کنیم و اضافه بمانیم. در شیفت کاری هم آن‌قدر خسته می‌شویم که استراحت بین دو شیفت، خستگی را از تن‌مان بیرون نمی‌کند و وقتی به بیمارستان برمی‌گردیم هنوز خستگی را احساس می‌کنیم».
وی یادآور شد: «بخش عفونی ۳۲ تخت دارد اما به دلیل کمبود نیرو فقط دو پرستار در بخش حضور دارند و هر پرستار باید به ۱۶ بیمار رسیدگی کند و اگر بیماری بدحال باشد بیشتر وقت‌مان صرف آن بیمار می‌شود و از رسیدگی کامل به سایر بیماران درمی‌مانیم، در حالی که بیماران هم هر کدام خواسته‌ای دارند و باید به آن‌ها رسیدگی شود».
زرندی با اشاره به روزهای سخت کاری، گفت: «زندگی ما این روزها فقط به کار، بیمارستان، خانه و خستگی زیاد محدود شده. نه استراحتی داریم و نه تفریحی».
وی با اشاره به ابتلایش به کرونا در مردادماه، توضیح داد: «علائم بیماری در من سر درد و ضعف و بی‌حالی بود، طوری که نمی‌توانستم روی پاهایم بایستم. این حالت تا چند ماه بعد از این‌که مرخصی استعلاجی‌ام تمام شد در من وجود داشت و هنگام کار در بیمارستان گاهی آن‌قدر دچار ضعف و بی‌حالی می‌شدم که مجبور بودم روی صندلی بنشینم».
پرستار بیمارستان افضلی‌پور کرمان، با اشاره به تلخ‌ترین خاطره‌اش در ماه‌های اخیر، بیان کرد: «ما هر روز باید ساعت ۷:۱۵ سر کار حاضر شویم اما این روزها به دلیل حجم بالای کار سعی می‌کنم صبح، ساعت شش‌ونیم بیمارستان باشم. یک روز که مثل همیشه صبح زود به بیمارستان رفته بودم و داروها را آماده کرده بودم تا به بیماران رسیدگی کنم، یک بیمار جوان که فکر می‌کنم حدود ۳۰ سال سن داشت و حالش هم بسیار مساعد بود ناگهان بدحال شد و ما از لحظه‌ی شروع کار تا ظهر که شیفت‌مان تمام شد درگیر رسیدگی به او بودیم، اما حال بد بیمار ادامه پیدا کرد و مجبور شدیم او را به آی‌سی‌یو منتقل کنیم و متاسفانه جان خود را از دست داد».
وی در پاسخ به این سوال که طی این ماه‌ها هیچ وقت به رها کردن کارتان فکر کرده‌اید؟؛ گفت: «خیر. اوایل که کرونا شیوع پیدا کرده بود، مادرم بسیار اصرار داشت به بیمارستان نروم و کارم را کنار بگذارم اما هرگز راضی به این کار نشدم. تعداد زیادی از پرستاران کارشان را رها کردند اما من با وجود این‌که مادرم خیلی نگران بود و فکر می‌کرد برای من اتفاقی می‌افتد حاضر نشدم این کار را انجام دهم».
زرندی ادامه داد: «شاید پرستاری را دوست نداشتم و انتخاب خودم نبود اما الان که به این کار مشغول شدم، کارم را خیلی دوست دارم. همیشه دوست داشتم شغلی داشته باشم که به مردم خدمت کنم و کاری برای آن‌ها انجام دهم و الان این کار را با عشق انجام می‌دهم و برای همین دوست ندارم آن را رها کنم».
وی با بیان این‌که این روزها خستگی و ساعات کار زیاد، پرستاران و کادر درمان را آزار می‌دهد، اظهار کرد: «وقتی می‌بینیم مردم به توصیه‌ها توجهی ندارند و در مراسمات شرکت می‌کنند یا مهمانی و دورهمی برگزار می‌کنند باعث می‌شود این خستگی را بیشتر احساس کنیم. الان شرایط به گونه‌ای است که افراد، خانوادگی مبتلا می‌شوند و خانوادگی در بیمارستان بستری هستند. با وجود این‌که شش بخش عفونی در بیمارستان افضلی‌پور راه‌اندازی شده اما گاهی یک تخت خالی هم نداریم تا بیمار را بستر کنیم و مجبوریم بیماران را به خانه بفرستیم و یا تخت اکسترا (فوق‌العاده) در گوشه‌ای از بخش برپا کنیم».
زرندی ادامه داد: «وقتی با بیماران صحبت می‌کنم متوجه می‌شوم اکثرا در مهمانی‌ها و یا مسافرت به کرونا مبتلا شده‌اند».
