بابت خانه‌شهر خیال ما راحت نیست
محمد لطیف‌کار: نگرانی بابت خانه‌شهر ظاهرا تمامی ندارد. در حالی که پنج سال از ثبت ملی آن می‌گذرد و بیم تخریب آن هر روز بیش‌تر می‌شود، نه شهرداری و نه میراث فرهنگی، به‌رغم قول و قرارها، هنوز هیچ اقدام جدی برای مرمت و مقاوم‌سازی این بنا انجام نداده‌اند.
روزی که شورای شهر کرمان این بنا را تخلیه کرد، خوش‌خیال بودم که فکر می‌کردم قرار است این‌جا مرمت بشود. حالا اما در نبود شورا، گاهی به این می‌اندیشم که این بنا بی‌صاحب مانده است و به مرور فرو می‌ریزد.
این روزها اما مسئله‌ی تازه‌ای اذهان دوستداران میراث فرهنگی را به خود مشغول کرده است؛ احداث پله‌های ورودی ساختمان جدید استانداری در مجاورت و حریم این بنای ثبتی مزید بر علت شده است و ظاهرا گوش شنوایی هم برای پاسخ‌گویی به این مشکل وجود ندارد. میراث فرهنگی که خود باید مدافع این بنا باشد خیلی صریح می‌گوید ما با نقشه‌های این ورودی موافقت کرده‌ایم.
این در حالی است که همین روز گذشته، این ساخت و ساز در حریم و منظر خانه‌شهر، در صحن علنی شورای شهر مورد انتقاد قرار گرفته است. سخنگوی شورا می‌گوید: «استاندار محترم و استانداری طوری برخورد نکنند که مردم فکر کنند چون حاکم هستند؛ هرکاری دوست دارند انجام می‌دهند».
کمساری تاکید می‌کند: «خواهش می‌کنیم استاندار محترم به مردم بگویند براساس کدام توافق با شورا و موقوفه، اجازه‌ی ورود به حریم خانه‌شهر را گرفته‌اند». این عضو شورای شهر می‌افزاید: «میراث‌فرهنگی هم به مردم بگوید براساس کدام رویه و کدام ضوابط اجازه‌ی ساخت پلکان داده است؟».
در مقابل همه‌ی این نگرانی‌ها، واکنش دکتر زینی‌وند استاندار کرمان اما تنها به چند جمله‌ی کلی خطاب به مخاطب‌ها و فعالان میراث فرهنگی اکتفا می‌کند: «به‌شدت روی بنای خانه‌شهر که مورد علاقه‌ی مردم است حساسیت داریم و اجازه نمی‌دهیم به اندازه‌ی سر سوزنی به آن خدشه‌ای وارد شود… به اظهارنظرات غیرکارشناسی و مصاحبه‌ها و جوسازی‌ها توجه نکنید و خیال همه بابت حفاظت از خانه‌شهر راحت باشد…».
راست‌اش نمی‌دانم چرا به‌جای این‌که مسائل را به‌طریق درست‌اش حل کنیم، عادت کرده‌ایم مدام آن را پیچیده‌تر کنیم و از آن یک استخوان لای زخم بسازیم. نمونه‌اش به‌جز خانه‌شهر، چندین مسئله‌ی دیگر از قبیل از تله‌کابین، هتل بام، سیتی‌سنتر صاروج، هتل کاروانسرای وکیل، میدان مشتاق و … را می‌توانم مثال بزنم که کم و بیش سرنوشت مشابهی یافته‌اند.
گمان می‌کنم اگر مسئولان مدام خودشان را مدافع اصلی این پروژه‌ها معرفی نکنند و در عوض از کارشناسان و نهادهای مسئول بخواهند که وظیفه‌ی خود را درست انجام دهند، کارها بهتر پیش می‌رود. تمام این پروژه‌ها که نام بردم بالاخره طراح و مسئول و پیمانکاری دارند که از این طرح‌ها پشتیبانی می‌کند، واقعا چه اشکال دارد همان‌ها پاسخگوی این انتقادات و اعتراضات باشند؟
مگر غیر از این است آن‌ها باید به نهادهای نظارتی و افکار عمومی پاسخگو باشند؟ پس چرا ما در این گفت‌وگوها یک‌طرف قضیه دوستداران میراث و فعالان رسانه‌ها را می‌بینیم و در سوی دیگر، مدام مقامات و مسئولان را نظاره‌گریم که دارند از این طرح‌ها دفاع می‌کنند؟!
آقای استاندار، می‌دانم که شما مسئول طراحی ساختمان استانداری در حریم خانه شهر نیستید و پیش از شما این بنا احداث شده است؛ بنابراین همان مهندسان ذیربط هم بیایند بگویند که احداث پله‌هایی با این ابعاد در مجاورت خانه‌شهر که ثبت ملی شده است اشکالی ندارد. در این خصوص و موارد مشابه لازم است بحث کارشناسی شود، چون بعید است بدون این گفت‌وگوها خیال کارشناسان دیگر و فعالان میراث فرهنگی راحت بشود.
