عکاسانی که به همت خود دیده شدند
رحیم بنی اسد آزاد:
«برای شرکت در سالانه‌ی عکس کرمان، عکس‌های خود با موضوع کرمان را به دبیرخانه سالانه ارسال کنید».
جملات فوق را که خواندم مکثی کردم و متن را دوباره خواندم تا مطمئن شوم این اتفاق در کرمان می‌افتد؛ برایم قابل باور نبود. از زمانی که به حرفه‌ی عکاسی وارد شدم همیشه دنبال یک اتفاق تاثیرگذار بودم اما در شهر خودم اینها را هرگز ندیدم و دیگر دنبالشان در کرمان نبودم . اما با دیدن خبر فوق با شوق فراوان منتظر بودم تا برای اولین بار در جمعی از عکاسان کرمانی قرار بگیرم؛ فضایی که تاکنون تجربه نکرده بودم.
برنامه اول سالانه افتتاح نمایشگاهی از عکاسان کرمانی در موزه صنعتی اعلام شده بود. برای افتتاح نمایشگاه که رفتم دیدن شور و شوق و تلاش عکاسان که خود بانی مراسم شده بودند و استادان مطرح عکاسی؛ مسعود زنده روح کرمانی و اسماعیل عباسی، افشین شاهرودی و … . حس‌های خوبم را تکمیل کرد. افتتاح نمایشگاه، عکاسانه بود و از روبان و رسومات معمول خبری نبود. فقط دوربین بود و عکاسی و عکس‌هایی که از مدیر کل ارشاد تا اسماعیل عباسی گرفتند. نمایشگاهی بود متشکل از آثار ۶۵ عکاس کرمانی؛ عکس‌ها را که می‌دیدم، اسامی بعض عکاسان برایم ناآشنا بود. برایم جای سوال داشت که چرا بعضی عکس‌ها در نمایشگاه هستند و چرا انتخاب‌های بهتری صورت نگرفته‌است؟ عکس‌های کرمان که قرار است کتاب شود همین‌ها هستند؟
ذهنیت‌های خوبم از این اتفاق کمتر شد و با خود گفتم باز هم کیفیت فدای زمان شده و انگار قرار بوده از هرکسی یک عکس روی دیوار برود. این سهل انگاری برای نمایشگاهی که قرار است عکس‌های آن به صورت کتاب چاپ شوند خوب نیست. هرچند عکس‌های خوب هم در نمایشگاه کم نبود اما انتظار از نمایشگاه بیشتر بود.
کارگاه‌های عکاسی، برنامه‌‌ی بعدی سالانه بود که با حضور اسماعیل عباسی و افشین شاهرودی برگزار شد؛ بخشی که از قسمت‌های خوب سالانه بود و برای عکاسان جوان و حرفه‌ای استان تجربه‌ها و درس‌هایی به همراه داشت که کمبودشان در این سال‌ها احساس می‌شد. جشن عکاسان عنوان مراسم دیگر این سالانه بود که در آن عکاسان جوان و پیشکسوت دعوت شده بودند و مدیران فرهنگی سیاسی استان در کنار عکاسان بودند اتفاق خوشایندی که کمتر افتاده بود. تجلیل از پیشکسوتان عکاسی که کمتر دیده شده بودند در این جشن انجام شد که از دیگر نکات مثبت مراسم بود که با تجلیل‌هایی از عکاسان جوان هم همراه بود. در این مراسم وعده‌هایی داده شد که سال‌هاست برای عکاسان کرمان رویا شده‌است؛ اینکه انجمن عکاسان کرمان فعالیت مجدد خودش را با هیئت مدیره جدید شروع کند و اینکه سال آینده این جشنواره به صورت ملی برگزار شود.
همه‌ی اینها برای عکاسان که تا به حال در سکوت و تنهایی به سر می‌بردند مثبت است. اما آیا سهم عکاسان همین است؟ همین جشن و دور هم جمع شدن؟ مگر این هم نشینی چقدر سخت بود که تا به حال نبود. البته نباید ما عکاسان با این اتفاق دیگر همه چیز را به نفع خود ببینیم. این تازه آغاز راه است هنوز هیچ اتفاقی نیافتاده است، فقط و فقط عکاسان به همت خود عکاسان دیده شدند. به امیدی که شاید در آینده عکاسان را دیگران هم ببینند.
