واکنش ۲ مدرس هنر به یک اقدام
به معماری سنتی اداره میراث لطمه نزنید
گروه جامعه ـ طی روزهای اخیر، در اداره کل میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری استان کرمان، اقدامی در حال انجام است که به موجب آن، طاق‌های ورودی ساختمان این اداره کل بسته و حوضی که در محوطه‌ی آن قرار دارد، پُر می‌شود. این اقدام اما، از سوی دو نفر از هنرمندان صاحب نظر کرمان در حوزه‌ی صنایع‌دستی و گرافیک، مورد انتقاد گرفته است. مجتبی یزدان‌پناه و محمدرضا هاشمی‌نژاد هر کدام با ارسال یادداشتی به «استقامت»، در این‌باره اظهار نظر نموده و از مدیر کل میراث فرهنگی درخواست کرده‌اند تا از ادامه‌ی این طرح ممانعت به عمل آورد. در این‌باره، مجتبی یزدان‌پناه، مدرس دانشکده هنر دانشگاه باهنر در یادداشت خود می‌نویسد: «ساختمان اداره کل میراث فرهنگی کرمان واقع در سه‌راه هوانیروز از معدود ساختمان‌های اداری است که از لحاظ معماری و فرم با وظایف این اداره همخوانی دارد». وی اضافه می‌کند: «این ساختمان، همخوان با معماری سنتی کرمان که در زمان خودش ( حدود ۴۰ سال پیش ) تالار و فضای عمومی گردشگری محسوب می‌شده و حالا محل این سازمان است. اما در روزهای اخیر، طاق‌های ورودی آن بسته شده و استخر خالی فضای وسط با خاک پر شده است». یزدان‌پناه این اقدام را از لحاظ فنی اشتباه عنوان کرده و با طرح این سوال که؛ تغییر هویت بصری ساختمانی که از معدود مکان‌های زیبای این شهر به حساب می‌آید چه توجیه فنی و اصولی دارد، می‌گوید: « امروزه میراث کرمان با مشکلات عدیده‌ای دست‌وپنجه نرم می‌کند؛ از جمله نداشتن اعتبارات کافی در اجرای پروژه‌های خود و حتی مشکل در پرداخت حقوق کارمندان … در این شرایط صرف چنین هزینه‌های هنگفتی در پر کردن یک استخر خالی چه توجیه کارشناسانه‌ای دارد و آیا هیچ راه‌حل دیگری در استفاده‌ی بهتر از این فضا وجود ندارد؟». وی ابراز امیدواری می‌کندکه؛ با بازگشت مدیر کل میراث فرهنگی استان از سفر، جلوی ادامه‌ی این تخریب گرفته شود. محمدرضا هاشمی‌نژاد، هنرمند گرافیست هم در یادداشت خود، در واکنش به این طرح، اظهار می‌کند: «الگوی معماری عمارت فعلی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری کرمان براساس سنت‌های معماری گذشته و با استفاده از مصالح و تکنولوژی معاصر بوده است». وی می‌افزاید: « در مرکزیت این بنا که مبتنی بر منظر آب به عنوان تجسم تکثیر آسمان و زمین بوده استخری با ابعاد طلایی با کاربرد چند منظوره ایجاد شده است». این مدرس هنر در بخشی از یادداشت خود، عنوان می‌کند: «وجود این استخر از چند منظر مهم بوده و تخریب آن را غیر قابل قبول می‌کند؛ اول این‌که استخر فوق، بخشی از یک بسته‌ی معماری است که حذف آن به کلیت معماری مجموعه لطمه زده و آن را به لحاظ محتوا، فرم و فلسفه‌ی معماری دچار مشکل می‌کند». وی ادامه می‌دهد: « در شرایط فعلی برای احداث هر مترمکعب فضای استخر هزینه گزافی را بایستی پرداخت نمود که شامل هزینه‌های خاک‌برداری، فونداسیون، تاسیسات آب و برق و غیره است که همین هزینه‌ها نیز برای تخریب این فضا اعمال شده است». هاشمی‌نژاد با اشاره به این مطلب که؛ این اثر از اموال عمومی بوده و برای تخریب آن بایستی شرایط قانونی موضوعه رعایت و پس از آن اقدام شود، خاطرنشان می‌کند: « اگر بنا را بر درست بودن این کار بگذاریم این عمل از اولویت‌های میراث فرهنگی نیست. در حالی که با تامل و تدبیر می‌شد راهکار مناسبی برای تغییر کاربری این فضا پیدا کرد». این مدرس هنر، یکی از این راه‌کارها را تغییر کاربری آن به نگارخانه‌ای با طراحی منطبق بر موضوع معماری عنوان کرده است.
