شورای شهر این هفته شهردار کرمان را معرفی می‌کند
قرعه فالِ شورا
اسما پورزنگی آبادی – دو هفته‌ی دیگر، وقتی پاییز برسد، شهردار کرمان روی مبل مخمل اتاقش در انتهای سالن طبقه‌ی دوم ساختمان قدیمی سپه نشسته و احتمالا دارد به این فکر می‌کند که حقوق دو، سه هزار پرسنل رسمی شهرداری را که کنار بگذارد و به مطالبات نیروهای قراردادی که رسیدگی کند، چه‌قدر برایش باقی می‌ماند تا از همین شروع کار، خودی نشان بدهد که شورا از انتخاب او ببالد و مردم برای او هورا بکشند و اطرافش را بگیرند و بگویند خوشحالند که او شهردارشان شده. بالاخره هرچه که باشد، او اکنون شهردار یکی از تاریخی‌ترین و البته پرمساله‌ترین شهرهای ایران است و به‌جز خودش، ۲۷ نفر دیگر هم بوده‌اند که ادعا داشته و یا دیگران درباره‌شان امیدوار بوده‌اند که می‌توانند بر این کرسی تکیه بزنند. او وقتی برای اولین‌بار روی آن مبل که سال‌هاست سمت چپ درِ ورودی اتاق شهردار و کنار یک میز تلفن قرار گرفته بنشیند، احتمالا با خودش می‌گوید که تو یک سر و گردن از آن ۲۷ نفر بالاتر بوده‌ای؛ احتمالا همین‌طور باشد یا لااقل اعضای شورا که به او رای مثبت داده‌اند، درباره‌‌اش این‌طور فکر می‌کنند.احتمالا او یا سید مهران عالم‌زاده است، یا محمد سام است یا محسن پوراسماعیلی است، یا منصور کمالی است و یا دادخدا غضنفری.
غضنفری:
کرمان می‌تواند شهری اقتصادی باشد
غضنفری می‌گوید که من نه تخصص در حوزه‌ی مسایل شهری دارم و نه تجربه؛ اما متکی به مشاورانی هستم که تخصص کافی دارند.
او دکترای شیمی دارد و آن‌طور که رامین ارجمند کرمانی ـ عضو شورای شهر کرمان ـ در صحن علنی شورا گفت، کاندیدای مورد حمایت علی بهرامی ـ نایب رییس شورا ـ بوده است. غضنفری متولد سال ۱۳۴۵ و اهل بافت و جزو جامعه‌ی دانشگاهی است. اهداف هفت‌گانه‌ای برای شهر کرمان دارد که با ۵۵ استراتژی می‌خواهد آن را عملیاتی کند. او می‌خواهد در سال ۱۴۰۰ کرمان یکی از مهم‌ترین شهرهای مذهبی و فرهنگی کشور برای سرمایه‌گذاری در زمینه‌های صنعت توریسم و تجارت و بازرگانی باشد، تمام ساکنان محله‌های کرمان از توسعه‌ای مناسب برخوردار شوند و شهرداری کرمان در ردیف برترین نهادهای مورد رضایت شهروندان از نظر رعایت حقوق شهروندی و توجه به نیازهای فرهنگی و اجتماعی قرار گیرد. او بر اداره‌ی شهرداری با برنامه‌ای مدون بر محور دانش و با تکیه بر درآمدهای پایدار و با حذف حداکثری سلایق شخصی اعتقاد دارد.
یکی از دغدغه‌هایی که او به‌عنوان شهردار دنبال می‌کند مساله‌ی کم‌آبی در شهر کرمان بوده وتنها کاندیدایی است که در برنامهی خود به این موضوع می‌پردازد؛ هرچند محمد جواد کامیاب؛ عضو شورای شهر کرمان به او یادآوری می‌کند که آب متولی خودش را در شهر دارد.
غضنفری اما معتقد است با استفاده از سیستم‌های نوین آبیاری در سطح شهر می‌توان به کاهش مصرف و جلوگیری از هدررفت آب کمک کرد. او همچنین بر جداسازی شبکه‌ی آب شرب و مصرفی در شهر کرمان و بهسازی و نوسازی شبکه‌های فرسوده به‌ویژه در بافت قدیم و میانی شهر تاکید دارد تا با انجام آن، به بهبود وضعیت آب شرب شهروندان کرمانی رسیدگی شود. غضنفری معتقد است کرمان می‌تواند به یک شهر اقتصادی تبدیل شود و برای این، برنامه هم دارد. او درباره‌ی دیگر چالش‌های شهر از جمله حاشیه‌نشینی، احیای بافت تاریخی، تراکم ترافیک، اصلاح طرح‌های بالادستی و تقویت گردشگری نیز برنامهی خود را ارایه می‌کند و وقتی به پایان می‌رسد از سوی برخی اعضای شورا مورد تحسین قرار می‌گیرد که با وجود اینکه تخصص او متفاوت با شهر است اما توانسته نگاهی واقع‌بینانه به مسایل شهر داشته باشد. رقبای غضنفری اما تخصص و تجربه‌هایی مرتبط‌تر دارند.
کمالی:
برنامه‌محوری جایگزین پروژه‌محوری شود
منصور کمالی یکی از آن‌هاست. کارشناسی ارشد عمران ـ آب دارد و دانشجوی دکتری عمران و متولد سال ۱۳۵۰ است. «شهر پاک، شهر شاد و هوشمند» رویایی است که او برای کرمان در سر دارد. او نه متولد کرمان است و نه در کرمان زندگی کرده اما آن‌طور که خودش می‌گوید پدر و پدربزرگش رفسنجانی بوده‌اند. با اینکه از کرمان جدا بوده ولی می‌گوید که در همه‌ی این سال‌ها مسائل کرمان را رصد کرده و ارتباطی از راه دور داشته. براساس ترتیب حروف الفبا، او قبل از غضنفری و چهارمین کاندیدایی بود که به صحن علنی شورا آمد و برنامه‌اش را ارایه و از آن دفاع کرد. احمد احمدی؛ فرزند عطا احمدی از نیکوکاران شناخته شده‌ی کرمان، کمالی را در جلسه‌ی شورای شهر همراهی می‌کرد و وقتی از احمدی پرسیدم که تهیه‌ی برنامهی آقای کمالی را شما انجام داده‌اید؟ گفت: «نه. من اتفاقی با او در این جلسه همراه شده‌ام». راستش را بخواهید من نتوانستم این «نه» را از احمدی بپذیرم و اینکه او برنامهی کمالی را نوشته یا به کمالی کمک کرده؛ البته چیز بدی هم نیست. هرکسی ممکن است در خود این توانایی را ببیند که در نوشتن برنامهی یک کاندیدای شهرداری او را یاری برساند. به‌خصوص وقتی کاندیدای موردنظر غیربومی است و سالهای سال کرمان نبوده؛ طبیعی است نیاز دارد و ضروری است کس یا کسانی او را یاری برسانند و هروقت نیاز است از او دفاع هم بکنند؛ مثلا وقتی کمالی در جریان ارایهی برنامه‌اش برای نشان دادن ارزش تاریخی شهر کرمان گفت که کرمان در طول تاریخ، به‌مدت ۳۰۰ سال پایتخت بوده. حالا در جمعی غیررسمی وقتی این ادعا با مخالفت و اعتراض عده‌ای روبه‌رو شد، این احمدی بود که در دفاع از کمالی، به حکومت قراختاییان و سلجوقیان اشاره می‌کرد. اما آیا واقعا کرمان ۳۰۰ سال پایتخت بوده؟ اینجا جای پرداختن به این مسائل نیست و داریم درباره‌ی کاندیداهای شهرداری کرمان می‌گوییم که هفته‌ی گذشته و طی دو روز، آمدند و در جمع اعضای شورا و در برابر رسانه‌ها هرچه دغدغه و دیدگاه درباره‌ی شهر کرمان داشتند را عرضه کردند.
کمالی روز قبل از ارایهی برنامه‌اش از تهران به کرمان آمده و گشتی در خیابان‌های شهر زده بود و می‌گفت که در بافت تاریخی شهر به مکان‌هایی رسیده که احساس ناامنی می‌کرده است.
احمدی هم می‌گفت که او شب گذشته را در بیمارستان بستری بوده. کمالی اما این گفته را که بستری بوده رد کرد و گفت که؛ «کمی کسالت داشتم، یکی از دوستانم که پزشک است درهتل مرا ویزیت کرده و با تجویز دارو حالم خوب شده و هیچ بیماری و مشکلی هم ندارم».
او حق داشت نسبت به این مساله از خود واکنشی جدی نشان بدهد چرا که علاوه بر تخصص، شناخت و تجربه‌ی کافی و وافی، شهردار باید تن سالمی هم داشته باشد. به‌خصوص شهرداری‌ای که قرار باشد در آن، برنامهی مفصل منصور کمالی را اجرا کرد.
او در مقوله‌ی مدیریت شهری، بر «حکمروایی خوب شهری» تاکید دارد؛ موضوعی که از روز چهارشنبه‌ی گذشته، کمپین مجازی طرفداران منصور کمالی نیز نام خود را به «حکمروایی خوب شهر کرمان» تغییر داده است. کمالی همچنین تاکید دارد در شهرها از پروژه‌محوری باید فاصله بگیریم و به‌سمت برنامه‌محوری برویم. شهری که کمالی می‌خواهد بسازد، در نظام تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری آن شفافیت وجود دارد و آن‌طور که متوجه شدم «رانت‌زدایی از امورات شهرداری» را در اولویت خود قرار داده. با این شفافیت به‌دنبال جلب اعتماد مردم است و اعتقاد دارد اگر مردم اعتماد کنند در امور شهری مشارکت می‌کنند. کمالی وقتی در شهر تردد کرده متوجه شده کرمان مردمانی شاداب و شادمان ندارد و همین ناشادابی را یکی از دلایلی می‌داند که عدم مشارکت شهروندان کرمانی را منجر شده است.
خلاصه اینکه او می‌خواهد رانت را از شهرداری کرمان دور کند؛ چه در مزایده‌ها و مناقصه‌ها، چه استخدام‌ها و چه ارتقای نیروها. می‌خواهد شهر را از این به بعد، انسان‌محور بسازد و می‌گوید که نباید فقط کار عمرانی کنیم و تقاطع غیرهمسطح بسازیم. کرمانِ رویاهای او همچنین باید شهری امن در برابر آسیب‌ها و مخاطرات باشد.
کمالی برنامهی مفصلی در همه‌ی بخش‌ها تهیه کرده و می‌گوید که برای تامین منابع مالی برای اداره‌ی شهر کرمان راه‌هایی مدنظرش است و تاکید می‌کند که باید یک‌ونیم برابر بودجه‌ی شهرداری سرمایه‌ی خارجی به کرمان بیاوریم و راه‌هایی از جمله تعامل با بانک‌های داخلی و خارجی، واگذاری پروژه‌های نیمه‌تمام به بخش خصوصی و یا آوردن بخشی از درآمد پسته‌داران استان به شهر کرمان را هم مطرح می‌کند.
کمالی امیدوار است که او را برای اجرای این برنامه برگزینند آن‌چنان که همین حالا حتی یک برنامهی ۱۰۰ روزه‌ی کوتاه‌مدت را نیز برای شهرداری کرمان نوشته و به اعضای شورای پنجم شهر کرمان تحویل داده است.
او اگر به ساختمان سپه راه یابد، یکی از شهرداران مناطق در کرمان و یکی از معاونانش زن خواهند بود. همچنین دو، سه مشاور در تهران خواهد داشت و یکی یا دو معاون خود را نیز از خارج از استان به شهرداری کرمان می‌آورد.
جزییات برنامهی او در صحن علنی شورای شهر کرمان ارایه شده است. برنامه‌ای که می‌گوید شباهت زیادی به برنامهی کاندیدای دیگر شهرداری کرمان یعنی عالم‌زاده دارد. «برنامه‌ای علمی و مطابق با روش‌های روز دنیا». این تعبیر را کمالی برای برنامهی عالم‌زاده به‌کار برد.
عالم‌زاده:
تاریخ کرمان مهم‌ترین ارزش افزودة شهر است
عالم‌زاده معمار است. اهل کرمان و متولد سال ۱۳۵۴ و تنها کاندیدایی است که تا این لحظه، کل برنامهی خود را در فضای مجازی منتشر کرده و وقتی برنامهی خود را در صحن علنی شورا ارایه کرد، کلیه‌ی اعضا از آن با عناوینی از جمله «خوب، جامع و دقیق» یاد کردند. «شهروند مداری، تخصص‌محوری و توسعه پایدار» شعاری است که او در این برنامه مورد توجه قرار داده. او می‌گوید که اگر شهردار بشود به «ارتقای کیفیت زندگی شهروندی و تقویت جایگاه شهر کرمان در کشور» فکر می‌کند و در کنار آن «افزایش شفافیت، چابکی، کارآمدی شهرداری، کاهش تصدی‌گری و افزایش تسهیل‌گری، هدایت و نظارت، مدیریت بهینه‌ی منابع و مصارف و ایجاد تعامل در وجوه حکمرانی، عمرانی، اجتماعی و فرهنگی» را مورد توجه دارد.
او از بخش خصوصی آمده و می‌گوید که باید فضا را برای فعالیت بخش خصوصی و سرمایه‌گذاران امن کنیم و شعار معروف استاندار کرمان را هم تکرار می‌کند؛ «برای سرمایه‌گذاران در شهر کرمان، فرش قرمز واقعی پهن کنیم».
از اینکه شورای پنجم در بین کاندیداهای انتخابی خود تخصص معماری را مدنظر داشته‌اند خوشحال است و یکی از دغدغه‌هایی که دارد نبود مدیریت یکپارچه‌ی شهری است و حالا که قانونی جداگانه برای آن مصوب نشده پیشنهاد می‌دهد به مدیریت هماهنگ شهری در کرمان بپردازند و برای عملی شدن آن، جزییات برنامهی خود را نیز ارایه می‌دهد.عالم زاده را درشورا فردی که سن وسال جوانی دارد همراهی می‌کند . شنیدم این فرد از همکاران دفتر معماری اوست.
عالم‌زاده خود را نیمی معمار و شهرساز و نیمی اهل فرهنگ می‌داند و در این‌باره به تجربه‌ی فعالیت خود در اداره فرهنگ و ارشاد استان و سرپرستی اداره ارشاد شهرستان کرمان نیز اشاره و در برنامه‌اش تصریح دارد: «توسعه‌ی حقیقی بدون توجه همه‌جانبه به مساله‌ی فرهنگ محقق نخواهد شد».
او نیز همچون کمالی دغدغه‌ی مشارکت کم‌رنگ شهروندان کرمانی را مطرح کرده و معتقد است از طریق شفافیت مالی، اداری و تصمیم‌سازی و مبارزه‌ی جدی با رانت‌جویی و فساد می‌توان سرمایه‌ی اجتماعی را در شهر کرمان افزایش داد و با جلب اعتماد، مشارکت را ارتقا بخشید.
شهر کرمان از نظر عالم‌زاده باید به یک شهر برتر در حوزه‌ی خدمات مجازی در سطح کشور تبدیل شود. او تاریخ را مهم‌ترین ارزش افزوده‌ی شهر کرمان می‌داند و بر این باور است که در دهه‌های اخیر، ترافیک شهری بخش زیادی از انرژی و امکانات مدیریت شهری در کرمان را به خود اختصاص داده اما عالم‌زاده می‌گوید: عدم نگاه سیستمی و همه‌جانبه و در نبود یک اولویت‌بندی دقیق موجب شده که شهر کرمان هنوز وضعیت مناسبی در این زمینه نداشته باشد.
این کاندیدای شهرداری کرمان برای همه‌ی دغدغه‌هایی که دارد، راهکارش را هم ارایه می‌کند؛ از جمله برای ایجاد منابع مالی پایدار و مدیریت بهینه‌ی مصارف، پیشنهاداتی مثل تسریع در ممیزی کلیه‌ی اماکن شهری در کرمان برای دریافت عوارض و اعمال سیاست‌های تشویقی و تنبیهی برای دریافت عوارض را ارایه می‌کند. بافت فرسوده، حاشیه‌نشینی و سکونت‌گاه‌های غیررسمی، بازآفرینی شهری و فضاهای عمومی، محیط زیست،توسعه‌ی گردشگری و تاب‌آوری در برابر مخاطرات از جمله دیگر سرفصل‌های برنامهی او برای شهرداری کرمان است که می‌توانید جزییات آن را در فایل منتشر شده در کانال نشریه استقامت بخوانید.
سام:
امکانات شهری عادلانه
توزیع شود
در شهر (چه واقعی و چه مجازی و تلگرامی‌اش) افراد زیادی هستند که می‌گویند احتمالا رقابت جدی برای کسب کرسی شهرداری کرمان بین عالم‌زاده و سام برقرار است. این اما تنها یک گمانه‌زنی است. محمد سام متولد سال ۱۳۳۶ و اهل کرمان بوده، هم مدرک کارشناسی عمران و هم لیسانس حقوق قضایی دارد. اگر فرض کنیم رقابت اصلی بین او و عالم‌زاده است باید گفت یکی از تفاوت‌هایی که سام دارد تجربه‌ای است که او توانسته در حدود ۳۰ سال فعالیت خود در شورا، شهرداری و میراث فرهنگی کرمان کسب کند. تجربه و کارنامه‌‌ای که اگرچه گاهی به کمک او آمده اما گاهی هم به ضد خود او تبدیل شده.
بین زمان ارایهی برنامهی سام و عالم‌زاده در شورای شهر کرمان، یک روز فاصله بود. سام عصر شنبه و عالم‌زاده یکشنبه‌ی هفته‌ی گذشته به شورا آمدند. سام برخلاف دیگر کاندیداها از ارایهی برنامه‌اش در قالب فایل کامپیوتری پرهیز کرده و از روی یک فایل کاغذی، آنچه را که برای شهر کرمان تدارک دیده بود را قرائت کرد. او صحبت‌هایش را با یک بیت شعر از شیخ اجل آغاز کرد؛ «هزار جهد بکردم که سر عشق بپوشم، نبود بر سر آتش میسرم که نجوشم». سام معتقد است شهردار قبل از اینکه برنامه‌ریز خوبی باشد باید یک مجری خوب و زبده و آشنا با مسایل زیر و بم شهری باشد. او برنامه‌ریزی را وظیفه‌ی قانونی شورا و شهرداری را مجری مصوبات شورا می‌داند. می‌گوید که از گذشته درس گرفته. شورا را تنها مرجع بالادستی خود می‌داند و اصل مدیریتش را بر شفافیت و پاسخگویی تعریف می‌کند. سام می‌گوید که من واقع‌گرا و عقل مدارم و شیوه‌ی مدیریتم مردم‌محوری است.
او از ارتباط و تعامل قانونی و حتی «عاطفی» خود با دیگر مسوولین حرف زده و بر این باور است در شهر، هیچ موضوعی نیست به شورا و شهرداری ربط نداشته باشد. به گمان سام، شورا نقش پدر را دارد و شهردار بازوی اجرایی این پدر است. او ادعا می‌کند که خبرنگاران و رسانه‌ها را دوست دارد و آنها را یاران خود می‌داند و برای اثبات حرف خود اعلام می‌کند که یک اتاق مخصوص برای خبرنگاران در شهرداری در نظر خواهد گرفت.
او همچنین وقتی از پذیرش نظارت شورا بر شهرداری بدون هیچ مقاومتی سخت می‌گوید، در نظر گرفتن یک اتاق در شهرداری برای مستقر شدن اعضای شورا را هم پیشنهاد می‌دهد. سام می‌گوید که اگر شهردار باشم، پرسنل تحت نظرم را دوست دارم و خانواده‌شان را خانواده‌ی خود می‌دانم و برایم مهم است چگونه زندگی می‌کنند و تصریح می‌کند که زن و مرد بودن برایش هیچ تفاوتی ندارد. او تاکید می‌کند که عدالت در همه‌ی بخش‌های مدیریت شهری باید اعمال شود. خود را اهل مشاوره می‌داند و اظهار می‌کند که جوان‌گرایی در سرلوحه‌ی کارهای من است و اولین کاری که بعد از شهردار شدن انجام می‌دهد این است که نزد استاندار کرمان می‌رود و به او می‌گوید که در خدمت استاندار است تا همه با هم شهر را بسازند. سام ادعا می‌کند وقتی شهردار بشود، درِ اتاق خود را «مثل زمانی که مدیرکل میراث فرهنگی» بوده، باز می‌گذارد و حتی معاونان و مدیران شهرداریِ تحت مدیریت وی نیز باید چنین کنند. در حوزه‌ی مالی و اداری نیز دغدغه و دیدگاه و راهکارهای خود را ارایه می‌کند؛ همچنین در دیگر مسایل شهر اعم از معماری و شهرسازی و ترافیک و حمل‌ونقل و گردشگری و بافت تاریخی.
می‌گوید که جوان‌گرایی در سرلوحه‌ی کارهایش است و وقتی هم به صحن علنی شورا آمد جوانی او را همراهی می‌کرد که شنیده شد پسر اوست. سام به تفصیل جزییات برنامهی خود را ارایه کرد و وقتی با واکنش برخی اعضای شورا از جمله حسین چناریان روبه‌رو شد که خطاب به او گفت برنامه‌ات آرمانی است توضیح داد که هرگز آرمان‌گرایی نکرده و بر اساس عقل و منطق به شهر و مسایل شهری فکر کرده و به آن پرداخته است.
پوراسماعیلی:
کرمان می‌تواند قطب گردشگری جنوب‌شرق باشد
یکی دیگر از افراد صاحب تجربه‌ی اجرایی در شهر که نامش در لیست کاندیداهای شهرداری قرار دارد، محسن پوراسماعیلی است. او مدرک کارشناسی ارشد عمران، گرایش سازه دارد. از پرسنل شهرداری بوده و هم‌اکنون معاون معماری و شهرسازی شهرداری کرمان است و می‌گوید آنچه که به‌عنوان برنامه نوشته‌ام حاصل تجربه‌ی ۲۲ سالهای است که در شهرداری داشته‌ام. پوراسماعیلی ابتدای صحبت‌های خود از پرسنل شهرداری با عناوین «زحمت‌کش، بی‌ادعا و جزو خدمت‌گزارترین پرسنل کاری در شهر کرمان» یاد می‌کند و می‌گوید که با شهرداران زیادی کار کرده اما اکنون با ایده‌‌های مستقل آمده. او اعتقاد به تغییر در ساختارها و رویکردهای شهرداری در هماهنگی با سیاست و برنامه‌های شورای شهر دارد و بر تعامل با همه‌ی نهادهای تصمیم‌سازو تصمیم‌گیر تاکید می‌کند.
این کاندیدای شهرداری اظهار می‌کند که در تهیه‌ی برنامهی خود، تمام طرح‌های بالادستی شهر را مورد توجه قرار داده و امیدوار است این برنامه در کنار برنامه‌های انتخاباتی اعضای شورا بتواند سندی واحد در مدیریت شهر کرمان شود. از جمله باورهای پوراسماعیلی این است که کرمان می‌تواند به قطب گردشگری جنوب‌شرق کشور تبدیل شود. او در برنامهی خود به مسایلی از جمله راه‌های تامین منابع و ایجاد درآمدهای پایدار، افزایش بهره‌وری نیروی انسانی و توجه ویژه به جوانان و بانوان، اجرای شهر الکترونیک و هوشمند، تعامل با نهادهای تاثیرگذار، استفاده حداکثری از توان بخش خصوصی، احقاق حقوق دو طرفه‌ی شهروند و شهرداری و شفافیت و نظارت‌پذیری آن توجه کرده است. از نظر پوراسماعیلی، یکی از مشکلات عمده‌ی شهر کرمان، وسعت ۱۳ هزار هکتاری آن و تراکم پایین جمعیت درهکتار است، همچنین او می‌گوید که با وجود اینکه کرمان در معرض مخاطرات طبیعی از جمله زلزله است، ۵۰ درصد ساختمان‌های شهر، بیش از ۳۰ سال عمر دارند.
او تاکید دارد که شهرداری باید از یک نهاد خدماتی به نهادی اجتماعی و فرهنگی تبدیل شود و برای همه‌ی دیدگاه‌های خود برنامه‌ای دارد و به شورا ارایه می‌کند. یک به یک به سالن آمدند؛ پوراسماعیلی و سام عصر شنبه‌ی گذشته و سه نفر دیگر به‌ترتیب حروف الفبای نام خانوادگی خود، عصر یکشنبه. این، از معدود دفعاتی است که تعداد زیادی خبرنگار و عکاس، صحن علنی شورای شهر کرمان را پُر می‌کنند. خبرنگارانی که محمد فرشاد؛ رییس شورای شهر کرمان، در روز دوم نشست، فکر می‌کند باید به آنها تذکر هم بدهد. فرشاد در ابتدای نشست عمومی می‌گوید: «ما بنا داریم همه‌چیز شفاف به مردم گفته شود و این را وظیفه‌ی رسانه‌ها می‌دانیم و تحقق آن، حسن نیت رسانه‌ها را می‌طلبد. صحبت‌ها را کامل منتشر کنید و طوری ننویسید که بحث کاندیداها ابتر بماند».
در روز دوم، ارایهی کاندیداها که تمام شد، ساعت از ۲۲ شب گذشته بود. شورا عذر خبرنگاران را خواست تا اعضا جلسه‌ای غیرعلنی با یکدیگر داشته باشند. فردای آن روز اعلام شد که فعلا رای‌گیری درباره‌ی انتخاب شهردار صورت نمی‌گیرد و شورا در حال بررسی رزومه و کارنامه و برنامهی کاندیداهاست. آن‌طور که خبرگزاری‌ها اعلام کرده‌اند، شورا در همین هفته‌ی پیش‌رو نظر خود را درباره‌ی انتخاب شهردار اعلام می‌کند.
اگر این‌طور باشد، پاییز که بیاید، یکی از این پنج نفر روی مبل مخمل اتاق انتهای سالن در طبقه‌ی دوم ساختمان قدیمی سپه می‌نشیند و معلوم نیست برنامه‌ای که در شورا ارایه داده را روی میزِ کنار دستش می‌گذارد یا نه؟ شاید نامه‌های واصله که منتظر دستور شهردار است، جایی برای برنامه‌اش باقی نگذارد و مجبور بشود برنامه را بفرستد بایگانی. کنار دیگر برنامه‌هایی که دهه‌هاست نوشته شده و آرشیو شده است. طی ۳۹ سال گذشته، ۱۰ نفر بر این صندلی نشسته و برخاسته‌اند و شهری ساخته‌اند که همچنان و هنوز تا رویای شهروندان و حتی خود شهردارانش، فاصله‌ای دور دارد. شهردار کرمان کدامیک از گزینه‌ها است؟ آیا شورای شهر چشم به راه کاندیدای دیگری می‌ماند یا به اقتضای شرایط کنونی چاره‌ای جز انتخاب خیرالموجودین ندارد؟باید منتظرماند و دید قرعه‌ی فال شورا به نام چه کسی رقم می‌خورد؟
