کاریزما و راه و رسم آیت‌الله جعفری
محمد لطیف‌کار – اسمش را هرچه می‌خواهید بگذارید؛ مهم اتفاقی است که رخ داد. اگر مراسم را مجلس نکوداشت، تودیع، یا دورهمی گروه‌ها و شخصیت‌ها هم بدانیم در اصل این رویداد چیزی را تغییر نمی‌‌دهد. اما از نظر من بانی مجلس اهمیت داشت؛ در حالی‌که انتظار می‌رفت گروه‌های دیگر اجتماعی، فرهنگی و مذهبی پیشقدم شوند و برای برپایی نکوداشت آیت‌الله جعفری تحرکی از خود نشان بدهند، دیدیم که این صدا از اتاق بازرگانی بلند شد. دست مریزاد هم دارد. سخنرانی جلال‌پور در این مجلس به نظرم تا حدودی در تببین این پیشقدمی اتاق بود.
از سال گذشته که آیت‌الله جعفری بدلیل کهولت سن، کناره‌گیری کرد چند ماه گذشته است. وقتی رفتن او قطعی شد تا مدت‌ها موجی از اندوه جامعه را فرا گرفته بود. تصور می‌کنم دلیل اصلی مردم‌داری ایشان بود. علاقه‌مندان او خستگی و پیری او را باور نمی‌کردند؛ چون او را دوست داشتند. او با گروه‌های مختلف سیاسی تعامل داشت و تلاش می‌کرد بین آن‌ها موازنه برقرار کند، و در این زمانه‌ی سخت، چنین رفتاری واقعا کم کاری نیست.
از روزی که او مسند امامت جمعه را ترک کرد، من هم مثل بسیاری از کرمانی‌ها، علاقه‌مند و منتظر بودم از او یک تقدیر ویژه؛ فارغ از تقدیرهای رسمی و اداری؛ به پاس چهار دهه خدمات او به عمل آید؛ اما این اتفاق نیفتاد. ظاهرا کرمانی‌های با معرفت؛ به یک تقدیر دولتی بسنده کرده بودند و موضوع داشت فراموش می‌شد که از او باید تقدیر کنند که در همه‌حال نشان داده بود مردم را فراموش نکرده است.
در مراسم پنجشنبه، بیانات مهم و ارزشمندی مطرح شد؛ اما از میان تمام صحبت‌هایی که مطرح شد می‌خواهم روی یک مورد خاص انگشت بگذارم و مطلب ناتمام این سخنرانی را بزعم خودم تمام بکنم.
در این مراسم، محمدرضا باهنر فعال و از پیشکسوتان سیاسی، ضمن تقدیر از برپایی مراسم به گلایه تلویحا گفت انتظار ندارم این خرده مراسم‌ها در تجلیل از مقام آیت‌الله ادامه یابد؛
به‌جای آن باید یک مراسم بزرگ در نکوداشت این شخصیت روحانی برگزار کنیم. اگرچه او در مورد یک مراسم بزرگ و ابعاد توضیح بیشتری نداد اما احتمال می‌دهم مقصود ایشان برپایی یک سمینار بزرگ با سخنوران پرتعداد و چهره‌های مشهور و با مدت زمان طولانی‌تر باشد. چیزی که در جامعه‌ی ما رواج زیادی دارد. مسلما این پیشنهاد از حسن نیت ایشان بود؛ اما به گمان من حالا دیگر دوره ی این سمینارهای بزرگ و معمولا پرخرج گذشته است. معتقدم به جای این‌کار، شایسته است روی اندیشه‌ها و کردار آیت‌الله یک کار پژوهشی و معرفتی سنگین انجام بشود. ما در مورد ایشان و نقشی که در این چهار دهه داشته است هیچ نمی‌دانیم. تا کی باید این کلی‌گویی را ادامه بدهیم.
اگر برای ایشان احترام قائلیم باید همتی شود تا او با شیوه‌های درست و دقیق به جامعه معرفی شود. قطعا نام آیت‌الله جعفری در تاریخ کرمان ماندگار است؛ بهتر است تلاش کنیم تا راه و رسم او بماند؛ و دنبال این باشیم که او چگونه به چنین کاریزمایی دست یافت.
